Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (ΕΝΘΕΤΟ FINANCIAL 21/12/2008)
Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω στην εικόνα
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 2008)
Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω στις εικόνες
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ & ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΤΕ
ΦΟΡΟΥΜ ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Επειδή δουλεύουμε κάτω από την ίδια στέγη,
επειδή τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι κοινά,
επειδή δεν θέλουμε εξίσωση προς τα κάτω, αλλά προς τα πάνω,
εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στην απεργία την 18 και 19 Δεκεμβρίου '08 στις Διευθύνσεις Οργάνωσης και Πληροφορικής της Εθνικής Τράπεζας.
Και σ' αυτήν την απεργία θα είμαστε αναγκασμένοι να δουλέψουμε, αν και τα αιτήματα της απεργίας αγγίζουν και τους νοικιασμένους. Και εμείς θα επιβαρυνθούμε οικονομικά από την μεταστέγαση των Διευθύνσεων και μάλιστα αναλογικά περισσότερο αφού οι μισθοί είναι μικρότεροι.
Οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι δεν γίνονται δεκτοί στα σωματεία εργαζομένων στις Τράπεζες τις οποίες εργάζονται και έτσι δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά και δεν μπορούν να συμμετέχουν στους απεργιακούς αγώνες. Η Διοίκηση τρίβει τα χέρια της για το πώς έχει καταφέρει να σπάσει την ενότητα των εργαζομένων και να έχει φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό με μία κίνηση!
Η απεργιακή φρουρά στο Κέντρο Μηχανογράφησης στην απεργία της προηγούμενης βδομάδας έδειξε με ποιο τρόπο η συμμετοχή γίνεται καθολική και η απεργία δεν είναι εικονική.
Η νέα πραγματικότητα στο χώρο εργασίας είναι ότι οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι αποτελούν ήδη σήμερα την πλειοψηφία σε πολλές διευθύνσεις της τράπεζας. Το σωματείο των μονίμων της Εθνικής αν θέλει οι αγώνες να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να συμπεριλάβει στις τάξεις του όλους τους εργαζόμενους. Είναι ένα πρώτο ενωτικό δείγμα γραφής που όλοι οι ενοικιαζόμενοι περιμένουν από το σωματείο να κάνει. Είναι μια ώριμη απαίτηση που την συζητάμε όλοι μας καθημερινά και το σωματείο θα πρέπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να δραστηριοποιηθεί για να προλάβει τις ραγδαίες εξελίξεις.
Ειδικά τώρα που η αναλγησία από την πλευρά της διοίκησης είναι δεδομένη, νομίζουμε ότι το μήνυμα ενότητας πρέπει να επικρατήσει. Αν η διάρκεια και η αποφασιστικότητα εκφράζεται ήδη από τις συνεχόμενες 24ωρες απεργίες, ας μαζικοποιήσουμε με γερές περιφρουρήσεις τις εισόδους σε κάθε χώρο δουλειάς. Ας φτιάξουμε παντού ενιαία σωματεία, ενωτικά, δυνατά που ανταποκρίνονται στην νέα πραγματικότητα των εργασιακών σχέσεων. Ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε.
Ας μην αφήσουμε την τακτική του διαίρει και βασίλευε να πιάσει τόπο.
Συνάδελφοι οργανώστε μαζικές απεργιακές φρουρές έξω από κάθε διεύθυνση που βρίσκεται σε απεργία.
Γράψτε όλους τους νοικιασμένους εργαζόμενους στα σωματεία.
Καλούμε όλους τους νοικιασμένους εργαζόμενους να έρθουν σε επικοινωνία μαζί μας. Κανένας δεν πρόκειται να κάνει για μας αυτά που πρέπει να κάνουμε για τους εαυτούς μας εμείς οι ίδιοι. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
επειδή τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι κοινά,
επειδή δεν θέλουμε εξίσωση προς τα κάτω, αλλά προς τα πάνω,
εκφράζουμε την συμπαράστασή μας στην απεργία την 18 και 19 Δεκεμβρίου '08 στις Διευθύνσεις Οργάνωσης και Πληροφορικής της Εθνικής Τράπεζας.
Και σ' αυτήν την απεργία θα είμαστε αναγκασμένοι να δουλέψουμε, αν και τα αιτήματα της απεργίας αγγίζουν και τους νοικιασμένους. Και εμείς θα επιβαρυνθούμε οικονομικά από την μεταστέγαση των Διευθύνσεων και μάλιστα αναλογικά περισσότερο αφού οι μισθοί είναι μικρότεροι.
Οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι δεν γίνονται δεκτοί στα σωματεία εργαζομένων στις Τράπεζες τις οποίες εργάζονται και έτσι δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά και δεν μπορούν να συμμετέχουν στους απεργιακούς αγώνες. Η Διοίκηση τρίβει τα χέρια της για το πώς έχει καταφέρει να σπάσει την ενότητα των εργαζομένων και να έχει φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό με μία κίνηση!
Η απεργιακή φρουρά στο Κέντρο Μηχανογράφησης στην απεργία της προηγούμενης βδομάδας έδειξε με ποιο τρόπο η συμμετοχή γίνεται καθολική και η απεργία δεν είναι εικονική.
Η νέα πραγματικότητα στο χώρο εργασίας είναι ότι οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι αποτελούν ήδη σήμερα την πλειοψηφία σε πολλές διευθύνσεις της τράπεζας. Το σωματείο των μονίμων της Εθνικής αν θέλει οι αγώνες να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να συμπεριλάβει στις τάξεις του όλους τους εργαζόμενους. Είναι ένα πρώτο ενωτικό δείγμα γραφής που όλοι οι ενοικιαζόμενοι περιμένουν από το σωματείο να κάνει. Είναι μια ώριμη απαίτηση που την συζητάμε όλοι μας καθημερινά και το σωματείο θα πρέπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να δραστηριοποιηθεί για να προλάβει τις ραγδαίες εξελίξεις.
Ειδικά τώρα που η αναλγησία από την πλευρά της διοίκησης είναι δεδομένη, νομίζουμε ότι το μήνυμα ενότητας πρέπει να επικρατήσει. Αν η διάρκεια και η αποφασιστικότητα εκφράζεται ήδη από τις συνεχόμενες 24ωρες απεργίες, ας μαζικοποιήσουμε με γερές περιφρουρήσεις τις εισόδους σε κάθε χώρο δουλειάς. Ας φτιάξουμε παντού ενιαία σωματεία, ενωτικά, δυνατά που ανταποκρίνονται στην νέα πραγματικότητα των εργασιακών σχέσεων. Ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε.
Ας μην αφήσουμε την τακτική του διαίρει και βασίλευε να πιάσει τόπο.
Συνάδελφοι οργανώστε μαζικές απεργιακές φρουρές έξω από κάθε διεύθυνση που βρίσκεται σε απεργία.
Γράψτε όλους τους νοικιασμένους εργαζόμενους στα σωματεία.
Καλούμε όλους τους νοικιασμένους εργαζόμενους να έρθουν σε επικοινωνία μαζί μας. Κανένας δεν πρόκειται να κάνει για μας αυτά που πρέπει να κάνουμε για τους εαυτούς μας εμείς οι ίδιοι. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων
http://www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com/
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Ένα 15χρονο αγόρι πέφτει νεκρό από τις σφαίρες ενός ράμπο της ελληνικής αστυνομίας και αυτό δίνει το έναυσμα για μια τεράστια κοινωνική έκρηξη. Χιλιάδες νέοι και λιγότερο νέοι διαδηλώνουν καθημερινά στους δρόμους των ελληνικών και των ευρωπαϊκών πόλεων. Παρόλο που οι μαζικές διαδηλώσεις πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες από τα ΜΜΕ, οι εργαζόμενοι, οι μαθητές, οι φοιτητές βρίσκουν αυτόν τον τρόπο για να θρηνήσουν για τον μικρό μαθητή, αλλά και για να φωνάξουν όσο πιο δυνατά γίνεται ότι το ποτήρι ξεχείλισε.
Φτάνει πια η κοροϊδία, τα ψέματα, τα σκάνδαλα. Προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να ζούμε με 700 ευρώ το μήνα όταν γύρω μας ακούμε για εκατομμύρια και δισεκατομμύρια που δίνονται ως δώρα σε ιερές μονές, σε μίζες, σε ενισχύσεις για Τράπεζες.
Εμείς οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι ζούμε και δουλεύουμε σαν εξαρτήματα μηχανής που τα δανείζει η μία εταιρεία στην άλλη. Τα παιδιά στους δρόμους φωνάζουν ότι δεν γουστάρουν να γίνουν τα ανταλλακτικά αυτής της μηχανής. Θα τους ακούσει κανείς;
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΦΟΡΟΥΜ ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 9/12 (ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ) & 10/12 (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ)
ΝΟΙΚΙΑΣΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων συμπαραστέκεται και εκφράζει την αλληλεγγύη του στην απεργία των συναδέλφων τραπεζοϋπαλλήλων που γίνεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Δυστυχώς, το καθεστώς ομηρίας που μας επιβάλλουν οι τράπεζες δε μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στις απεργιακές κινητοποιήσεις που εξαγγέλλουν τα σωματεία των τραπεζοϋπαλλήλων. Ακόμη και στις απεργίες που προκηρύσσει η ΓΣΕΕ δε συμμετέχουμε μαζικά γιατί υπάρχει πάντοτε ο φόβος της απόλυσης.
Το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων συμπαραστέκεται και εκφράζει την αλληλεγγύη του στην απεργία των συναδέλφων τραπεζοϋπαλλήλων που γίνεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Δυστυχώς, το καθεστώς ομηρίας που μας επιβάλλουν οι τράπεζες δε μας επιτρέπει να συμμετέχουμε στις απεργιακές κινητοποιήσεις που εξαγγέλλουν τα σωματεία των τραπεζοϋπαλλήλων. Ακόμη και στις απεργίες που προκηρύσσει η ΓΣΕΕ δε συμμετέχουμε μαζικά γιατί υπάρχει πάντοτε ο φόβος της απόλυσης.
Η περιφρούρηση της απεργίας στο Κ.Μ. (Κέντρο Μηχανογράφησης) της Εθνικής Τράπεζας την προηγούμενη βδομάδα με απεργιακή φρουρά μέχρι αργά το μεσημέρι έδειξε τον τρόπο με τον οποίο μια κινητοποίηση έχει επιτυχία και πώς η συμμετοχή φτάνει στο 100% επί του συνόλου των εργαζομένων και όχι μόνο των μονίμων.
Οι νοικιασμένοι πληρώνουν ήδη τα σπασμένα της κρίσης που άλλοι δημιούργησαν. Αναγκάζονται να δουλεύουν κυλιόμενο ωράριο με νυχτερινές βάρδιες, ενώ κανείς δεν νοιάζεται για την ασφάλεια όσων γυρίζουν σπίτια τους από τη δουλειά περπατώντας σε έρημους επικίνδυνους δρόμους γύρω στα μεσάνυχτα. Μετά από 10 χρόνια εργασίας νοικιασμένων υπαλλήλων στα ίδια πόστα εργασίας, από την ίδια καρέκλα όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι ισχυρίζονται ότι καλύπτουμε μόνο εποχιακές ανάγκες!
Με τη εγγραφή των νοικιασμένων στα σωματεία των Τραπεζοϋπαλλήλων η ενότητα των εργαζομένων θα γίνει πράξη και οι αγώνες αποτελεσματικοί.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία Τραπεζοϋπαλλήλων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στο προσωπικό των Τραπεζών.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
http://www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com/
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
http://www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com/
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΛΙΑΚΑΔΑ
Η επίθεση των «νοικοκυρέων»
Κτηνοβασίες επί προβάτων και «σφαγές κοκόρων με αδιευκρίνιστες προθέσεις» κατήγγειλαν στους πατέρες του έθνους κάτοικοι της περιοχής που την περασμένη Δευτέρα πραγματοποίησαν συγκέντρωση κατά των «μιαρών» μεταναστών. Αυτή, φυσικά, είναι η φαιδρή πλευρά μιας πολύ σοβαρής ιστορίας που τώρα ξεκινά...
Κείμενο: ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr), φωτ.: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΤΑΦΗΣ δημοσιέυθηκε 30/ 11/ 08 στο Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.
«Ντου, ντου, ντου», φώναζαν επί ώρα. Οι ορδές κατέβηκαν τρέχοντας την Πιπίνου. Οι περισσότεροι με κράνη, κάποιοι με κατεβασμένες τις κουκούλες, ελάχιστοι με ακάλυπτα τα πρόσωπά τους. Κρατούσαν ρόπαλα, κράδαιναν αλυσίδες, ανέμιζαν ελληνικές σημαίες. Λίγο πρίν έψαλλαν τον εθνικό ύμνο! Οι κραυγές τους έσκιζαν τη νύχτα. «Ελλάς, Έλλάς», ούρλιαζαν τρέχοντας προς την Αλκιβιάδου. Εκεί βρισκόταν ο στόχος τους.
Ο στόχος λέγεται Τάρεκ και ήρθε στην Ελλάδα πριν από ένα μήνα. Με το γνωστό τρόπο έκανε τη γνωστή διαδρομή: Αφγανιστάν, Ιράν, Τουρκία, Μυτιλήνη, Αθήνα, Άγιος Παντελεήμονας. Τα βράδια που καταφέρνει να μαζέψει λίγα ευρώ, γιατί χρωστάει ακόμα 2.000 δολάρια στο δουλέμπορο, ο Τάρεκ αντιμετωπίζει το δίλημμα: ή θα φάει ή θα πληρώσει 3 ευρώ για να κοιμηθεί στο άθλιο ξενοδοχείο Αλκιβιάδου & Πιπίνου μαζί με άλλους 10 σε ένα δωμάτιο. Όταν αποφασίζει να φάει -περίπου κάθε δύο μέρες- αναγκαστικά κοιμάται στρωματσάδα πίσω από την εκκλησία που δεσπόζει στη μέση της πλατείας. Ο Τάρεκ ουρλιάζει στη γωνία. Πέντε λεβεντόπαιδα, όπως τα αποκαλεί η κυρία με τη γούνα που μένει στο απέναντι ρετιρέ, τον κλοτσάνε με τις βέρμαχτ μπότες τους.
Μέρες ολόκληρες τα «λεβεντόπαιδα» ήταν το κύριο θέμα συζήτησης στον Άγιο Παντελεήμονα. Θα έρθουν στη συγκέντρωση ή όχι; Κι αν έρθουν, θα χτυπήσουν ή όχι; Κάποιοι τους περίμεναν με τρόμο. Άλλοι με ανυπομονησία. Αργά το απόγευμα της προηγούμενης Δευτέρας τα «ελληνόπουλα» εμφανίστηκαν με τις ελληνικές σημαίες, τα βυζαντινά λάβαρα και τα συνθήματά τους: «Τιμή, τιμή, Χρυσή Αυγή».
Όλα ξεκίνησαν από ένα ανυπόγραφο Α4 που τέσσερεις μέρες νωρίτερα κολλήθηκε στις εξώπορτες των πολυκατοικιών. «Καμία ανοχή, καμία αντοχή, έξω οι μετανάστες από τη γειτονιά μας», έλεγε το χαρτί που καλούσε τους κατοίκους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Ο δεξιός Τύπος και τα σκανδαλοθηρικά έντυπα έσπευσαν να υιοθετήσουν πλήρως τα όσα τερατώδη κατήγγελλαν οι «αγανακτισμένοι πολίτες»: Οι μετανάστες υποβαθμίζουν τη γειτονιά, ζουν 50 άτομα σε ένα διαμέρισμα, αφοδεύουν στις γωνίες των δρόμων, πουλάνε ναρκωτικά, εκπορνεύονται, παρενοχλούν σεξουαλικά γυναίκες και... πρόβατα: «Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων από τις απέναντι πολυκατοικίες, όπου έχουν άμεση οπτική επαφή τόσο στην ταράτσα όσο και εντός των διαμερισμάτων, οι ένοικοι του συγκεκριμένου ακινήτου κτηνοβατούν στα πρόβατα, σφαγιάζουν δε κοκόρια και κότες με αδιευκρίνιστες προθέσεις»! Αυτή την τελευταία καταγγελία οι κάτοικοι την έκαναν και εγγράφως προς τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.
Αν οι συντάκτες των παραπάνω ανήκουν στο ΛΑΟΣ ή αν το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη έσπευσε να τους πάρει στη στοργική του αγκάλη μικρή σημασία έχει. Γεγονός είναι ότι το ΛΑΟΣ Κυψέλης καλούσε μέσω του Διαδικτύου τα μέλη και τους φίλους του να στηρίξουν τη συγκέντρωση των κατοίκων. Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή...
Έτσι, με τα ΜΑΤ να φτιάχνουν μια νεκρή ζώνη στη μέση, από τη μιά μεριά της Αχαρνών βρέθηκαν οι νοικοκυραίοι, τα «λεβεντόπαιδα» και οι πολιτικοί τους φίλοι (χωρίς πανό, βεβαίως, αφού μετά τις διαστάσεις που πήρε η όλη ιστορία απέσυραν κάθε αναφορά ακόμα και από τις ιστοσελίδες τους). Από την άλλη μεριά, αντιρατσιστικές οργανώσεις, φοιτητές, κόμματα της Αριστεράς, οι αναρχικοί της Βίλας Αμαλία και μετανάστες. Όσοι δεν φοβήθηκαν, γιατί οι περισσότεροι λούφαξαν σε υπόγεια, σε ταράτσες και στα γύρω στενά.
Ηταν θέμα χρόνου αυτοί οι δύο κόσμοι να πετάνε αβγά, γιαούρτια, πέτρες ο ένας στον άλλο. Οι τηλεοράσεις έδειχναν φλεγόμενους κάδους σκουπιδιών και δακρυγόνα. Οι τηλεοπτικές κάμερες μάς έδειξαν το σόου της Αχαρνών, γιατί δεν τις ενδιέφερε και τίποτα άλλο. Οι φωτογραφικές μηχανές, γιατί δεν μπορούσαν τίποτε άλλο. Όσο στη λεωφόρο παιζόταν το σόου, στα στενά εκτυλισσόταν το κυρίως θέμα. Κι αυτό δεν το απαθανάτισε καμία φωτογραφική μηχανή γιατί τα «λεβεντόπαιδα» έριξαν μια βροχή από πέτρες στους φωτογράφους που τόλμησαν να πλησιάσουν.
Ανενόχλητα τα μέλη της Χρυσής Αυγής έκαναν τρεις φορές ντου στο ξενοδοχείο των Αφγανών. Ξυλοκόπησαν τους μετανάστες στην πλατεία. Σακάτεψαν όποιον περπατούσε στα γύρω στενά. Χωρίς καμία αντίδραση από τους κατοίκους που κρατούσαν πλακάτ "δεν είμαστε ρατσιστές, είμαστε απελπισμένοι". Χωρίς καμία ενόχληση από τα ΜΑΤ. Την ίδια ώρα συζητάω με τον πατέρα Προκόπιο μέσα στην εκκλησία. "Είναι ακραία στοιχεία αυτοί που φωνάζουν απέξω. Μέχρι και μ' εμάς τα έβαλαν γιατί ταϊζουμε τους μετανάστες και πέρυσι με τα χιόνια τους κοιμήσαμε στο υπόγειο. Κάποιοι ενοχλούνται γιατί τους αφήνω να κοιμούνται γύρω από το ναό. Δηλαδή τι να κάνω; Να τους διώξω;
"Το επεισόδιο έληξε γύρω στις 9 το βράδυ με άγνωστο αριθμό τραυματιών μεταναστών, σπασμένο ένα από τα μαγαζιά τους και μια πολύ οδυνηρή διαπίστωση: αυτό που έγινε στον Άγιο Παντελεήμονα ήταν οργανωμένο, και πολύ καλά δουλεμένο. Μήνες ολόκληρους, ήσυχα και συστηματικά, κυριολεκτικά πόρτα πόρτα, κάποιοι έπεισαν τους κατοίκους πως για όλα όσα ζουν φταίνε οι ξένοι. Για τα σκουπίδια που δεν μαζεύει ο Δήμος. Για τα σπίτια όπου οι Έλληνες στοιβάζουν δέκα δέκα τους μετανάστες, εισπράττοντας υπέρογκα ποσά. Για τις σχεδόν καθημερινές ληστείες και τις ένοπλες συμπλοκές.
Έτσι οι κάτοικοι ξύπνησαν ένα πρωί με το Α4 έξω από τις πόρτες των σπιτιών τους. Κι έτσι γέμισε η γειτονιά τους αφίσες: "έξω οι ξένοι" στη μια πόρτα, "οι ξένοι είναι αδέρφια μας" στη διπλανή. Δεν είναι η πρώτη φορά που φασιστικές ομάδες επιχειρούν να σπείρουν το μίσος σε μια γειτονιά. Το ίδιο έκαναν και πέρυσι στο Αιγάλεω, όταν επί ένα μήνα τις νύχτες μπούκαραν ανενόχλητοι στις τρώγλες των μεταναστών και τους ξυλοκοπούσαν. Είναι η πρώτη φορά όμως που κατάφεραν στην εμπροσθοφυλακή τους να βάλουν τους κατοίκους. Και να χρησιμοποιήσουν μερίδα του Τύπου και της τηλεόρασης, που αναπαρήγαγε τη ρητορική τους. Μπορεί τη Δευτέρα το βράδυ στον Άγιο Παντελεήμονα να μη ζήσαμε τη Νύχτα των Κρυστάλλων, αλλά όλοι πιά έχουν καταλάβει πως αυτή ήταν μόνο η αρχή.
Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008
Προς τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε. (21-11-2008)
(Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε στον πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ του ΣΥΕΤΕ στις 21-11-2008, ημέρα κατά την οποία το ΔΣ είχε συνεδρίαση)
Προς τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε.
Παρακαλούμε να μοιραστεί σε όλα τα μέλη του Δ.Σ. και σε όλες τις παρατάξεις του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε.
Προς τον Πρόεδρο του Δ.Σ. του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε.
Παρακαλούμε να μοιραστεί σε όλα τα μέλη του Δ.Σ. και σε όλες τις παρατάξεις του Σ.Υ.Ε.Τ.Ε.
21-11-2008
Συναδέλφισσες συνάδελφοι,
Είμαστε οι εργαζόμενοι του διπλανού σας γραφείου, αυτοί που η Τράπεζα μας έχει κατατάξει στην 2η κατηγορία υπαλλήλων. Μας απασχολεί με συμβάσεις ενοικίασης, δήθεν outsourcing και έτσι έχει προσωπικό με χαμηλότερους μισθούς που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται με πιο εντατικούς ρυθμούς και βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ανασφάλειας.
Πολλοί από μας έχουμε ήδη προϋπηρεσία 3,5,8 ή και περισσότερων χρόνων στην Τράπεζα με υψηλή εξειδίκευση στον χρηματοπιστωτικό τομέα, πτυχία Ανώτατης Σχολής ή μεταπτυχιακά. Δουλεύουμε στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο με τους μόνιμους συναδέλφους κάνοντας έλεγχο δανείων, γραμματειακή υποστήριξη, ανάπτυξη λογισμικού, εξυπηρέτηση πελατών. Όμως η "ίση αμοιβή για ίση εργασία" δεν είναι αυτονόητη αρχή για την ΕΤΕ. Αμειβόμαστε με βάση τη γενική συλλογική σύμβαση της ΓΣΕΕ, οι περισσότεροι ως υπάλληλοι γραφείου και όχι ως τραπεζοϋπάλληλοι. Οι υπόλοιπες παροχές είναι ανύπαρκτες, το ωράριο μεγαλύτερο κατά 2 ώρες και 45 λεπτά την εβδομάδα και οι απλήρωτες υπερωρίες συνηθισμένο φαινόμενο.
Με τέτοιους όρους, αυτή η μορφή απασχόλησης αποβαίνει εξαιρετικά επικερδής και προτιμάται. Καθημερινά σχεδόν γίνονται νέες προσλήψεις ενοικιαζόμενων ενώ την ίδια στιγμή προχωράει το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου και το πάγωμα των κανονικών προσλήψεων. Υπάρχουν διευθύνσεις που οι ενοικιαζόμενοι είναι η πλειοψηφία με ποσοστό πάνω από 50%. Είναι βέβαιο ότι αυτό είναι το όνειρο της Διοίκησης για κάθε διεύθυνση και κάθε κατάστημα. Το τι σημαίνει αυτό για τα Επικουρικά Ταμεία Σύνταξης και το Τ.ΥΠ.Ε.Τ. το γνωρίζετε καλύτερα από μας.
Δεν χρησιμοποιούν μόνο μία εταιρεία ενοικίασης. Εκτός από τις τρεις βασικές FirstData, I.C.A.P., Εθνοdata υπάρχουν τουλάχιστον άλλες πέντε μικρότερες. Έτσι, εκτός από τον βασικό διαχωρισμό εργαζομένων σε μόνιμους και νοικιασμένους, οι νοικιασμένοι χωρίζονται επίσης σε υποκατηγορίες, ανάλογα με την εταιρεία στην οποία ανήκουν. Σε κάποιες εταιρείες οι συνθήκες εκμετάλλευσης είναι πιο σκληρές. Πρόσφατα η I.C.A.P. ζήτησε για μία ακόμη φορά από εργαζόμενους να υπογράψουν νέα σύμβαση, με την οποία τους υποχρεώνει να δεχθούν 24ωρο κυλιόμενο ωράριο.
Το πρόβλημα είναι κοινό και μας αφορά όλους. Η ενοικίαση εργαζομένων αποδυναμώνει κάθε προσπάθεια νέας διεκδίκησης και από την πλευρά των μονίμων. Η Τράπεζα έχοντας καλύψει τους πιο νευραλγικούς τομείς με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους έχει ανακαλύψει τον τέλειο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι μας έχει εξασφαλιστεί η ομαλή συνέχιση εργασιών σε κρίσιμα τμήματα της παραγωγής τις ημέρες απεργίας. Η Διοίκηση φέτος αρνείται να υπογράψει την κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ και μέσα στο καλοκαίρι περιέπαιζε τους συνταξιούχους με το βάλε-βγάλε τα λεφτά της σύνταξης μη σεβόμενη ούτε την ηλικία τους.
Εντάσσοντας τους ενοικιαζόμενους μέσα στα σωματεία μπορούμε να της χαλάσουμε τα σχέδια. Το ότι τα καταστατικά δεν προβλέπουν αυτό το είδος υπαλλήλων–μελών δείχνει μόνο ότι πριν από λίγα μόλις χρόνια η ενοικίαση ανθρώπων θεωρούνταν τερατώδης και ήταν ανήκουστη. Αφήνοντας εργαζόμενους χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη, αυτοί αναγκάζονται κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα στην δουλειά να χρησιμοποιούν τις γνωστές ρουσφετολογικές πρακτικές.
Η απορρόφηση του ενοικιαζόμενου προσωπικού από την Εθνική θα σταματήσει αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Η ένταξη μέσα από διαγωνισμό δεν είναι λύση, γιατί με ποιου είδους τεστ δεξιοτήτων θα αποδειχθεί η ικανότητα και η κατάρτιση των εργαζομένων πάνω στην δουλειά που ήδη κάνουν εδώ και χρόνια;
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στο προσωπικό της Εθνικής.
Είμαστε οι εργαζόμενοι του διπλανού σας γραφείου, αυτοί που η Τράπεζα μας έχει κατατάξει στην 2η κατηγορία υπαλλήλων. Μας απασχολεί με συμβάσεις ενοικίασης, δήθεν outsourcing και έτσι έχει προσωπικό με χαμηλότερους μισθούς που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται με πιο εντατικούς ρυθμούς και βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ανασφάλειας.
Πολλοί από μας έχουμε ήδη προϋπηρεσία 3,5,8 ή και περισσότερων χρόνων στην Τράπεζα με υψηλή εξειδίκευση στον χρηματοπιστωτικό τομέα, πτυχία Ανώτατης Σχολής ή μεταπτυχιακά. Δουλεύουμε στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο με τους μόνιμους συναδέλφους κάνοντας έλεγχο δανείων, γραμματειακή υποστήριξη, ανάπτυξη λογισμικού, εξυπηρέτηση πελατών. Όμως η "ίση αμοιβή για ίση εργασία" δεν είναι αυτονόητη αρχή για την ΕΤΕ. Αμειβόμαστε με βάση τη γενική συλλογική σύμβαση της ΓΣΕΕ, οι περισσότεροι ως υπάλληλοι γραφείου και όχι ως τραπεζοϋπάλληλοι. Οι υπόλοιπες παροχές είναι ανύπαρκτες, το ωράριο μεγαλύτερο κατά 2 ώρες και 45 λεπτά την εβδομάδα και οι απλήρωτες υπερωρίες συνηθισμένο φαινόμενο.
Με τέτοιους όρους, αυτή η μορφή απασχόλησης αποβαίνει εξαιρετικά επικερδής και προτιμάται. Καθημερινά σχεδόν γίνονται νέες προσλήψεις ενοικιαζόμενων ενώ την ίδια στιγμή προχωράει το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου και το πάγωμα των κανονικών προσλήψεων. Υπάρχουν διευθύνσεις που οι ενοικιαζόμενοι είναι η πλειοψηφία με ποσοστό πάνω από 50%. Είναι βέβαιο ότι αυτό είναι το όνειρο της Διοίκησης για κάθε διεύθυνση και κάθε κατάστημα. Το τι σημαίνει αυτό για τα Επικουρικά Ταμεία Σύνταξης και το Τ.ΥΠ.Ε.Τ. το γνωρίζετε καλύτερα από μας.
Δεν χρησιμοποιούν μόνο μία εταιρεία ενοικίασης. Εκτός από τις τρεις βασικές FirstData, I.C.A.P., Εθνοdata υπάρχουν τουλάχιστον άλλες πέντε μικρότερες. Έτσι, εκτός από τον βασικό διαχωρισμό εργαζομένων σε μόνιμους και νοικιασμένους, οι νοικιασμένοι χωρίζονται επίσης σε υποκατηγορίες, ανάλογα με την εταιρεία στην οποία ανήκουν. Σε κάποιες εταιρείες οι συνθήκες εκμετάλλευσης είναι πιο σκληρές. Πρόσφατα η I.C.A.P. ζήτησε για μία ακόμη φορά από εργαζόμενους να υπογράψουν νέα σύμβαση, με την οποία τους υποχρεώνει να δεχθούν 24ωρο κυλιόμενο ωράριο.
Το πρόβλημα είναι κοινό και μας αφορά όλους. Η ενοικίαση εργαζομένων αποδυναμώνει κάθε προσπάθεια νέας διεκδίκησης και από την πλευρά των μονίμων. Η Τράπεζα έχοντας καλύψει τους πιο νευραλγικούς τομείς με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους έχει ανακαλύψει τον τέλειο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι μας έχει εξασφαλιστεί η ομαλή συνέχιση εργασιών σε κρίσιμα τμήματα της παραγωγής τις ημέρες απεργίας. Η Διοίκηση φέτος αρνείται να υπογράψει την κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ και μέσα στο καλοκαίρι περιέπαιζε τους συνταξιούχους με το βάλε-βγάλε τα λεφτά της σύνταξης μη σεβόμενη ούτε την ηλικία τους.
Εντάσσοντας τους ενοικιαζόμενους μέσα στα σωματεία μπορούμε να της χαλάσουμε τα σχέδια. Το ότι τα καταστατικά δεν προβλέπουν αυτό το είδος υπαλλήλων–μελών δείχνει μόνο ότι πριν από λίγα μόλις χρόνια η ενοικίαση ανθρώπων θεωρούνταν τερατώδης και ήταν ανήκουστη. Αφήνοντας εργαζόμενους χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη, αυτοί αναγκάζονται κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα στην δουλειά να χρησιμοποιούν τις γνωστές ρουσφετολογικές πρακτικές.
Η απορρόφηση του ενοικιαζόμενου προσωπικού από την Εθνική θα σταματήσει αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Η ένταξη μέσα από διαγωνισμό δεν είναι λύση, γιατί με ποιου είδους τεστ δεξιοτήτων θα αποδειχθεί η ικανότητα και η κατάρτιση των εργαζομένων πάνω στην δουλειά που ήδη κάνουν εδώ και χρόνια;
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στο προσωπικό της Εθνικής.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Οδηγία της Ε.Ε. για την προσωρινή απασχόληση
Σύσταση για δεύτερη ανάγνωση (8-10-2008)
Πρόταση οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (Επίσημη Εφημερίδα αριθ. 203 Ε της 27/8/2002 σ. 0001-0005)
Τροποποιημένη πρόταση οδηγία του Ευρωπαϊκού Κουνοβουλίου και του Συμβουλίου (28-11-2002)
Ανακοίνωση της Επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (18-9-2008)
Πρόταση οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (Επίσημη Εφημερίδα αριθ. 203 Ε της 27/8/2002 σ. 0001-0005)
Τροποποιημένη πρόταση οδηγία του Ευρωπαϊκού Κουνοβουλίου και του Συμβουλίου (28-11-2002)
Ανακοίνωση της Επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (18-9-2008)
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
Για την απεργία στις 21 Οκτωβρίου
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
21-10-2008
Γιατί νοικιάζουν οι Τράπεζες εργαζόμενους αντί να τους προσλαμβάνουν κανονικά; Γιατί ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον ότι θα έρθουν μέρες σαν τις σημερινές, που οι ίδιες τα έχουν κάνει θάλασσα και έχουν οδηγήσει το σύστημα σε κρίση. Το κράτος τρέχει να τις ξελασπώσει, αλλά πώς θα διασφαλίσουν τα κέρδη τους και τα bonus των manager αν δεν έχουν την ευχέρεια να απολύουν χωρίς δεύτερη σκέψη ένα κομμάτι εργαζομένων και να εφαρμόζουν εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας στους υπόλοιπους;
Το 10% των εργαζομένων στις Τράπεζες σήμερα έχει προσληφθεί από εταιρείες ενοικίασης, αλλά δουλεύει σε Τράπεζα με παραχώρηση εργασίας. Ενώ μετά τους 18 μήνες, σύμφωνα με τον νόμο, οι ενοικιαζόμενοι θα έπρεπε να προσλαμβάνονται κανονικά, οι Τράπεζες ή τους απολύουν στους 17,5 μήνες ή προφασίζονται ότι δεν πρόκειται για ενοικίαση αλλά για outsourcing (εξωτερίκευση εργασιών).
Οι ενοικιαζόμενοι εκτελούν καθαρά Τραπεζικό έργο όπως νομικός ή τεχνικός έλεγχος δανείων, εξυπηρέτηση πελατών σε call center, χειρισμός και προγραμματισμός υπολογιστών στα μηχανογραφικά κέντρα. Καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν βρίσκονται εκεί για να ολοκληρώσουν κάποιο έργο με ημερομηνία λήξης, όπως ισχυρίζονται οι νομικοί σύμβουλοι των Τραπεζών. Η επιθεώρηση εργασίας θεωρεί «έωλους» τους παραπάνω ισχυρισμούς και παρέπεμψε το ζήτημα στον Εισαγγελέα.
Αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου σημαίνει ότι οι ενοικιαζόμενοι δεν αμείβονται με την ίδια αμοιβή παρόλο που εκτελούν την ίδια εργασία με τους μόνιμους υπαλλήλους, δεν παίρνουν επιδόματα (οθόνης, ακουστικών), δεν δικαιούνται μηχανογραφική άδεια. Βρίσκονται συνέχεια υπό την απειλή της απόλυσης, τη λεγόμενη διακοπή ενοικίασης.
Συγχρόνως έχουν παγώσει οι κανονικές προσλήψεις, εφαρμόζονται προγράμματα εθελούσιων εξόδων στους εν ενεργεία υπαλλήλους, των οποίων το κόστος τους φορτώνεται στα Ταμεία και οι εργοδότες προχωρούν στο ξήλωμα εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων αρνούμενοι να υπογράψουν συλλογική σύμβαση με την ΟΤΟΕ. Κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος όταν ο εργαζόμενος του διπλανού γραφείου είναι ενοικιαζόμενος και βρίσκεται σε καθεστώς επισφάλειας.
Τα Σωματεία στον χώρο των Τραπεζών δεν μπορούν να κλείνουν άλλο τα μάτια μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Πως θα παλέψουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων όταν έχουν αφήσει ένα κομμάτι τους απέξω και μάλιστα αυτό που πλήττεται περισσότερο; Δεν μπορούν να χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία τα άρθρα των καταστατικών που γράφτηκαν πριν 20, 30 χρόνια για να μην τους εγγράφουν ως μέλη.
Αυτές τις μέρες φαίνεται καθαρά που οδηγεί η απεριόριστη απληστία των Τραπεζών. Απειλεί ακόμα και τις ίδιες με κατάρρευση. Δεν έχουμε δικαίωμα να τις αφήσουμε να ρυθμίσουν – απορυθμίσουν τις ζωές μας.
Συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ ενάντια στην ακρίβεια τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και ζητάμε πλήρη κάλυψη για αυτή τη συμμετοχή από την ΟΤΟΕ και όλα τα σωματεία των Τραπεζών.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών.
Το 10% των εργαζομένων στις Τράπεζες σήμερα έχει προσληφθεί από εταιρείες ενοικίασης, αλλά δουλεύει σε Τράπεζα με παραχώρηση εργασίας. Ενώ μετά τους 18 μήνες, σύμφωνα με τον νόμο, οι ενοικιαζόμενοι θα έπρεπε να προσλαμβάνονται κανονικά, οι Τράπεζες ή τους απολύουν στους 17,5 μήνες ή προφασίζονται ότι δεν πρόκειται για ενοικίαση αλλά για outsourcing (εξωτερίκευση εργασιών).
Οι ενοικιαζόμενοι εκτελούν καθαρά Τραπεζικό έργο όπως νομικός ή τεχνικός έλεγχος δανείων, εξυπηρέτηση πελατών σε call center, χειρισμός και προγραμματισμός υπολογιστών στα μηχανογραφικά κέντρα. Καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν βρίσκονται εκεί για να ολοκληρώσουν κάποιο έργο με ημερομηνία λήξης, όπως ισχυρίζονται οι νομικοί σύμβουλοι των Τραπεζών. Η επιθεώρηση εργασίας θεωρεί «έωλους» τους παραπάνω ισχυρισμούς και παρέπεμψε το ζήτημα στον Εισαγγελέα.
Αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου σημαίνει ότι οι ενοικιαζόμενοι δεν αμείβονται με την ίδια αμοιβή παρόλο που εκτελούν την ίδια εργασία με τους μόνιμους υπαλλήλους, δεν παίρνουν επιδόματα (οθόνης, ακουστικών), δεν δικαιούνται μηχανογραφική άδεια. Βρίσκονται συνέχεια υπό την απειλή της απόλυσης, τη λεγόμενη διακοπή ενοικίασης.
Συγχρόνως έχουν παγώσει οι κανονικές προσλήψεις, εφαρμόζονται προγράμματα εθελούσιων εξόδων στους εν ενεργεία υπαλλήλους, των οποίων το κόστος τους φορτώνεται στα Ταμεία και οι εργοδότες προχωρούν στο ξήλωμα εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων αρνούμενοι να υπογράψουν συλλογική σύμβαση με την ΟΤΟΕ. Κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος όταν ο εργαζόμενος του διπλανού γραφείου είναι ενοικιαζόμενος και βρίσκεται σε καθεστώς επισφάλειας.
Τα Σωματεία στον χώρο των Τραπεζών δεν μπορούν να κλείνουν άλλο τα μάτια μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Πως θα παλέψουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων όταν έχουν αφήσει ένα κομμάτι τους απέξω και μάλιστα αυτό που πλήττεται περισσότερο; Δεν μπορούν να χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία τα άρθρα των καταστατικών που γράφτηκαν πριν 20, 30 χρόνια για να μην τους εγγράφουν ως μέλη.
Αυτές τις μέρες φαίνεται καθαρά που οδηγεί η απεριόριστη απληστία των Τραπεζών. Απειλεί ακόμα και τις ίδιες με κατάρρευση. Δεν έχουμε δικαίωμα να τις αφήσουμε να ρυθμίσουν – απορυθμίσουν τις ζωές μας.
Συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ ενάντια στην ακρίβεια τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και ζητάμε πλήρη κάλυψη για αυτή τη συμμετοχή από την ΟΤΟΕ και όλα τα σωματεία των Τραπεζών.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών.
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
Η απεργία της 21ης Οκτωβρίου στα μέσα μεταφοράς
17/10/2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ 21/10/08
Συνεχίζονται οι συγκεντρώσεις και οι εξορμήσεις της ΓΣΕΕ, των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών για την ενημέρωση και συμμετοχή όλων των εργαζομένων στην 24ωρη Γενική Απεργία της ΤΡΙΤΗΣ 21/10/08 με κεντρικό σύνθημα:
«ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ»
Την ίδια μέρα θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα απεργιακή συγκέντρωση στις 11.00 το πρωί στο Πεδίο Αρεως και στους χώρους που έχουν προσδιορίσει τα Εργατικά Κέντρα στην περιφέρεια.
Στη γενική απεργία θα πάρουν μέρος όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού, του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ με καθολική συμμετοχή.
Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (για τη διευκόλυνση των διαδηλωτών) θα συμμετέχουν στην Απεργία ως εξής:
ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, ΤΡΑΜ: από έναρξη βάρδιας – 09:00π.μ και από 21:00 – λήξη βάρδιας
ΕΘΕΛ: έναρξη βάρδιας έως 08:00π.μ και από 18:00 έως λήξη βάρδιας
ΟΣΕ και Προαστιακός πραγματοποιούν 24ωρη απεργία.
Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν και εντείνουν τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις για να αποκρούσουν την άδικη, αντικοινωνική και αντεργατική πολιτική λιτότητας και φόρων για τους εργαζόμενους και προνομίων για τους τραπεζίτες.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝΣάββατο 4 Οκτωβρίου 2008
Για τις μετακινήσεις νοικιασμένων εργαζομένων στη διεύθυνση καρτών (και όχι μόνο)
Αθήνα 1/10/2008
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων που δουλεύουν στην υποδιεύθυνση στήριξης εργασιών δικτύου και πελατείας της ΕΤΕ, πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλα πόστα. Μιλάμε για εργαζόμενους νοικιασμένους, οι οποίοι ωστόσο καλύπτουν πάγιες ανάγκες της ΕΤΕ.
Η ΕΤΕ συνηθίζει στο τέλος κάθε έτους να προχωράει σε εκκαθαρίσεις μεταξύ των νοικιασμένων εργαζομένων που απασχολεί. Το γιατί είναι προφανές: απολύοντας πριν την αλλαγή του έτους νοικιασμένους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου, τόσο η τράπεζα όσο και οι εταιρείες που νοικιάζουν προσωπικό σε αυτήν, γλιτώνουν τα κόστη που προκύπτουν για δώρα και επιδόματα αδειών της επόμενης χρονιάς. Ένα τέτοιο κόστος δεν είναι αμελητέο, όταν επαναλαμβάνεται και όταν πρόκειται για απολύσεις μεγάλου αριθμού εργαζομένων, πόσο μάλλον αν εργάζονται στην ίδια εταιρεία για αρκετά χρόνια.
Κατά την προσφιλή τους τακτική, κάθε φορά που πρόκειται να γίνουν εκκαθαρίσεις προσωπικού, τόσο η ΕΤΕ όσο και η εκάστοτε εταιρεία που νοικιάζει προσωπικό στην τράπεζα, τηρούν σιγήν ιχθύος, μέχρι τη στιγμή που η απόλυση, χωρίς εξήγηση καν, σκάει σαν κεραμίδα στο κεφάλι εκείνου που απολύεται αλλά και εκείνου που ζει με το φόβο μιας νέας απόλυσης, που μπορεί να είναι η δική του.
Ξέρουμε ότι στην ΕΤΕ εργαζόμενοι νοικιασμένοι απασχολούνται σε εργασίες-κλειδιά της τράπεζας, εργασίες για της οποίες ακόμα και σήμερα απασχολείται και μόνιμο προσωπικό. Παρόλα αυτά η Εθνική συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους νοικιασμένους ως “προσωρινούς” εργαζόμενους ή ως εργαζόμενους άλλων εταιρειών στις οποίες έχει εκχωρήσει μέρος των εργασιών της με ανάθεση έργου (outsourcing). Δε φτάνει που μας κοροϊδεύει χέρι-χέρι με τις εταιρείες που μας δανείζουν, καθώς κατά βάσει μας εκμεταλλεύεται ως υπάλληλους γραφείου για δουλείες τραπεζοϋπαλλήλων. Ακόμα και τα επιδόματα που θα έπρεπε να παίρνουμε έστω ως απλοί υπάλληλοι, π.χ. για χρήση ακουστικών ή ηλεκτρονικών υπολογιστών, δεν τα παίρνουμε ούτε αυτά!
Η κατάσταση αυτή δεν επιδρά μόνο πάνω μας. Επηρεάζει και τους υπάλληλους της Εθνικής. Για παράδειγμα, εφόσον δεν εργαζόμαστε ως τραπεζοϋπάλληλοι, δεν καταβάλλουμε εισφορές στα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Συναδέλισσες – συνάδελφοι
Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν η ΕΤΕ σιωπά και οι εταιρείες που μας νοικιάζουν κάνουν πως δεν ξέρουν. Αν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζί θα συνεχίσουν ανενόχλητες να μας κοροϊδεύουν, να μας εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο, να κερδίζουν από τη δουλειά μας όλο και πιο πολλά και εμείς όλο και πιο λίγα. Τα προβλήματά μας που αλληλοεξαρτώνται με αυτά των μονίμων, απαιτούν οργανωμένη δράση.
Ζητάμε από τους συλλόγους και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των τραπεζοϋπαλλήλων να ενδιαφερθούν για τα προβλήματά μας και να σταθούν αποφασιστικά δίπλα μας.
Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων που δουλεύουν στην υποδιεύθυνση στήριξης εργασιών δικτύου και πελατείας της ΕΤΕ, πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλα πόστα. Μιλάμε για εργαζόμενους νοικιασμένους, οι οποίοι ωστόσο καλύπτουν πάγιες ανάγκες της ΕΤΕ.
Η ΕΤΕ συνηθίζει στο τέλος κάθε έτους να προχωράει σε εκκαθαρίσεις μεταξύ των νοικιασμένων εργαζομένων που απασχολεί. Το γιατί είναι προφανές: απολύοντας πριν την αλλαγή του έτους νοικιασμένους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου, τόσο η τράπεζα όσο και οι εταιρείες που νοικιάζουν προσωπικό σε αυτήν, γλιτώνουν τα κόστη που προκύπτουν για δώρα και επιδόματα αδειών της επόμενης χρονιάς. Ένα τέτοιο κόστος δεν είναι αμελητέο, όταν επαναλαμβάνεται και όταν πρόκειται για απολύσεις μεγάλου αριθμού εργαζομένων, πόσο μάλλον αν εργάζονται στην ίδια εταιρεία για αρκετά χρόνια.
Κατά την προσφιλή τους τακτική, κάθε φορά που πρόκειται να γίνουν εκκαθαρίσεις προσωπικού, τόσο η ΕΤΕ όσο και η εκάστοτε εταιρεία που νοικιάζει προσωπικό στην τράπεζα, τηρούν σιγήν ιχθύος, μέχρι τη στιγμή που η απόλυση, χωρίς εξήγηση καν, σκάει σαν κεραμίδα στο κεφάλι εκείνου που απολύεται αλλά και εκείνου που ζει με το φόβο μιας νέας απόλυσης, που μπορεί να είναι η δική του.
Ξέρουμε ότι στην ΕΤΕ εργαζόμενοι νοικιασμένοι απασχολούνται σε εργασίες-κλειδιά της τράπεζας, εργασίες για της οποίες ακόμα και σήμερα απασχολείται και μόνιμο προσωπικό. Παρόλα αυτά η Εθνική συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους νοικιασμένους ως “προσωρινούς” εργαζόμενους ή ως εργαζόμενους άλλων εταιρειών στις οποίες έχει εκχωρήσει μέρος των εργασιών της με ανάθεση έργου (outsourcing). Δε φτάνει που μας κοροϊδεύει χέρι-χέρι με τις εταιρείες που μας δανείζουν, καθώς κατά βάσει μας εκμεταλλεύεται ως υπάλληλους γραφείου για δουλείες τραπεζοϋπαλλήλων. Ακόμα και τα επιδόματα που θα έπρεπε να παίρνουμε έστω ως απλοί υπάλληλοι, π.χ. για χρήση ακουστικών ή ηλεκτρονικών υπολογιστών, δεν τα παίρνουμε ούτε αυτά!
Η κατάσταση αυτή δεν επιδρά μόνο πάνω μας. Επηρεάζει και τους υπάλληλους της Εθνικής. Για παράδειγμα, εφόσον δεν εργαζόμαστε ως τραπεζοϋπάλληλοι, δεν καταβάλλουμε εισφορές στα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Συναδέλισσες – συνάδελφοι
Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν η ΕΤΕ σιωπά και οι εταιρείες που μας νοικιάζουν κάνουν πως δεν ξέρουν. Αν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζί θα συνεχίσουν ανενόχλητες να μας κοροϊδεύουν, να μας εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο, να κερδίζουν από τη δουλειά μας όλο και πιο πολλά και εμείς όλο και πιο λίγα. Τα προβλήματά μας που αλληλοεξαρτώνται με αυτά των μονίμων, απαιτούν οργανωμένη δράση.
Ζητάμε από τους συλλόγους και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των τραπεζοϋπαλλήλων να ενδιαφερθούν για τα προβλήματά μας και να σταθούν αποφασιστικά δίπλα μας.
- Να ζητήσουν από την ΕΤΕ να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της σχετικά με τις μετακινήσεις προσωπικού. Τι αφορούν; Αλλαγές στα πόστα εργασίας και μόνο ή θα γίνουν και μειώσεις προσωπικού, απομακρύνοντας νοικιασμένους εργαζόμενους;
- Να απαιτήσουν την εφαρμογή των συμβάσεων εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στην τράπεζα και να πάρουν επιτέλους οι συνάδελφοί μας αυτά που δικαιούνται, καταρχήν ως νοικιασμένοι.
- Να είναι σε επαγρύπνηση για ενδεχόμενες εκκαθαρίσεις εργαζομένων, ώστε να μη βρεθούμε για άλλη μια φορά, κατόπιν εορτής, να καταγγέλλουμε τις απολύσεις συναδέλφων, όταν πια η απομάκρυνσή τους από την ΕΤΕ θα είναι γεγονός.
- Να πάρουν σαφή θέση για το πρόβλημα της ενοικίασης προσωπικού, χωρίς μισόλογα και χωρίς υπεκφυγές για την τύχη των νοικιασμένων συναδέλφων. Άμεση πρόσληψη από την ΕΤΕ των εργαζομένων που δουλεύουν στην τράπεζα με καθεστώς ενοικίασης, χωρίς κρυφτούλι με πρόφαση τον κανονισμό εργασίας της Εθνικής (που έχει καταστρατηγηθεί ούτως ή άλλως). Άμεση πρόσληψη χωρίς δήθεν διαγωνισμούς, που αφήνουν στην τράπεζα το περιθώριο να κρατήσει και να πετάξει όποιους της κάνει κέφι. Έχουμε αποδείξει με τη δουλειά μας αν είμαστε ικανοί στην εργασία μας ή όχι.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε να παραμένουμε αδρανείς μπροστά στη συνεχιζόμενη κοροϊδία που λουζόμαστε καθημερινά. Το τελευταίο διάστημα ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να μπορέσουμε οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι να αντιδράσουμε σε αυτό που ζούμε, να απαιτήσουμε αυτά που μας αξίζουν. Η προσπάθεια αυτή έχει οδηγήσει, καταρχήν, στη συγκρότηση του Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων. Καλούμε κάθε συνάδελφο που εργάζεται με καθεστώς ενοικίασης να έρθει μαζί μας, να γίνει μέλος του Φόρουμ. Δεν είμαστε Ζορό της εργατικής τάξης, ούτε Ρομπέν των νοικιασμένων εργαζομένων. Η δυνατότητα να μπορέσουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας εξαρτάται από τη δύναμη που θα αποκτήσουμε. Η δύναμή μας είναι η ενότητά μας που μπορεί να αποκτηθεί μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι είναι ανάγκη να οργανωθούμε και να δράσουμε όλοι μαζί.
Ουτοπία δεν είναι να πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα υπέρ μας.
Ουτοπία είναι να πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα για μας από μόνα τους, ενώ εμείς θα συνεχίζουμε να δουλεύουμε κάτω από συνθήκες σαν κι αυτές που εργαζόμαστε τώρα, μέχρι να μας πετάξουν σαν στημένες λεμονόκουπες.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
email: noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
email: noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008
Προκήρυξη στη ΔΕΘ του Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων (6-9-2008)
Προκήρυξη του Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων στη ΔΕΘ. Δείτε επίσης το Κάλεσμα για ένα μέτωπο ενάντια στην ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, και την επισφαλή εργασία (3-9-2008)
Θεσσαλονίκη, 06/09/2008
ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Νοικιαζόμενοι εργαζόμενοι ή υπηρέτες δύο αφεντάδων, το μοντέλο του ευέλικτου εργαζόμενου είναι ήδη εδώ. Δοκιμάζεται με επιτυχία σε Τράπεζες (Εθνική, Alpha Bank, Eurobank) αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις. Είμαστε εργαζόμενοι με συμβάσεις ενοικίασης που ενώ έχουμε υπογράψει σύμβαση εργασίας με μια εταιρεία Α – άμεσο εργοδότη, προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στην εταιρεία Β – έμμεσο εργοδότη. Ο στόχος είναι η αναζήτηση ευέλικτου και φτηνού εργατικού δυναμικού χωρίς πολλά δικαιώματα.
Οι Τράπεζες, με τα υπέρογκα κέρδη τα τελευταία χρόνια, απολαμβάνουν τις υπηρεσίες ενοικιαζόμενων εργαζόμενων των 700 ευρώ. Αυτοί κάνουν τον νομικό και τεχνικό έλεγχο δανείων, απαντούν στα ερωτήματα πελατών σταcall centers , χειρίζονται ή προγραμματίζουν υπολογιστές στα μηχανογραφικά κέντρα. Όλα αυτά χωρίς να καλύπτονται από την κλαδική συλλογική σύμβαση τηςΟΤΟΕ και χωρίς να έχουν καμία από τις παροχές των Τραπεζοϋπαλλήλων.
Οι ενοικιαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πολλοί από αυτούς για 3, 5 ή και περισσότερα χρόνια και δεν βρίσκονται εκεί για να ολοκληρώσουν κάποιο έργο με ημερομηνία λήξης όπως ισχυρίζονται οι Τράπεζες. Η Επιθεώρηση Εργασίας, στην οποία προσέφυγε οΣΥΕΤΕ (Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας), παρέπεμψε την Εθνική Τράπεζα στον εισαγγελέα, θεωρώντας «έωλους τους ισχυρισμούς της».
Με αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου ο εργαζόμενος ζει πάντα με την απειλή της απόλυσης χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό αφού δεν καλύπτεται συνδικαλιστικά από τα σωματεία του χώρου του. Ότανπροκηρύσσονται απεργιακοί αγώνες από την ΟΤΟΕ αυτός παίζει τον ρόλο του απεργοσπάστη. Η Τράπεζα έχει ανακαλύψει τον τέλειο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Έχοντας καλύψει νευραλγικούς τομείς της παραγωγής με τέτοιο προσωπικό μπορεί πιο άνετα να απλώσει το μακρύ της χέρι και στους μόνιμους.
Φέτος οι Τραπεζίτες αρνήθηκαν να υπογράψουν την συλλογική σύμβαση της ΟΤΟΕ και στην ΕΤΕ οι συνταξιούχοι είδαν ότι μπορεί να μην πληρωθούν οι επικουρικές τους συντάξεις για τις οποίες δούλευαν και πλήρωναν μια ζωή. Τα συνταξιοδοτικά και τα ταμεία Υγείας χωρίς εγγραφές νέων εργαζόμενων οδηγούνται στον αφανισμό και κεκτημένα απεργιακών αγώνων δεν θεωρούνται πια δεδομένα.
Θέλουμε να πιάσουμε πάλι το νήμα των απεργιακών αγώνων και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν οι εργαζόμενοι σε ένα χώρο είναι ενωμένοι και δρουν συλλογικά χωρίς να αφήνουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» να πιάνει τόπο.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών ως κανονικοί υπάλληλοι.
Οι Τράπεζες, με τα υπέρογκα κέρδη τα τελευταία χρόνια, απολαμβάνουν τις υπηρεσίες ενοικιαζόμενων εργαζόμενων των 700 ευρώ. Αυτοί κάνουν τον νομικό και τεχνικό έλεγχο δανείων, απαντούν στα ερωτήματα πελατών σταcall centers , χειρίζονται ή προγραμματίζουν υπολογιστές στα μηχανογραφικά κέντρα. Όλα αυτά χωρίς να καλύπτονται από την κλαδική συλλογική σύμβαση τηςΟΤΟΕ και χωρίς να έχουν καμία από τις παροχές των Τραπεζοϋπαλλήλων.
Οι ενοικιαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πολλοί από αυτούς για 3, 5 ή και περισσότερα χρόνια και δεν βρίσκονται εκεί για να ολοκληρώσουν κάποιο έργο με ημερομηνία λήξης όπως ισχυρίζονται οι Τράπεζες. Η Επιθεώρηση Εργασίας, στην οποία προσέφυγε οΣΥΕΤΕ (Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας), παρέπεμψε την Εθνική Τράπεζα στον εισαγγελέα, θεωρώντας «έωλους τους ισχυρισμούς της».
Με αυτό το καθεστώς του σύγχρονου δουλεμπορίου ο εργαζόμενος ζει πάντα με την απειλή της απόλυσης χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό αφού δεν καλύπτεται συνδικαλιστικά από τα σωματεία του χώρου του. Ότανπροκηρύσσονται απεργιακοί αγώνες από την ΟΤΟΕ αυτός παίζει τον ρόλο του απεργοσπάστη. Η Τράπεζα έχει ανακαλύψει τον τέλειο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Έχοντας καλύψει νευραλγικούς τομείς της παραγωγής με τέτοιο προσωπικό μπορεί πιο άνετα να απλώσει το μακρύ της χέρι και στους μόνιμους.
Φέτος οι Τραπεζίτες αρνήθηκαν να υπογράψουν την συλλογική σύμβαση της ΟΤΟΕ και στην ΕΤΕ οι συνταξιούχοι είδαν ότι μπορεί να μην πληρωθούν οι επικουρικές τους συντάξεις για τις οποίες δούλευαν και πλήρωναν μια ζωή. Τα συνταξιοδοτικά και τα ταμεία Υγείας χωρίς εγγραφές νέων εργαζόμενων οδηγούνται στον αφανισμό και κεκτημένα απεργιακών αγώνων δεν θεωρούνται πια δεδομένα.
Θέλουμε να πιάσουμε πάλι το νήμα των απεργιακών αγώνων και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν οι εργαζόμενοι σε ένα χώρο είναι ενωμένοι και δρουν συλλογικά χωρίς να αφήνουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» να πιάνει τόπο.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Ζητάμε την ένταξη των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών ως κανονικοί υπάλληλοι.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008
Κάλεσμα για ένα μέτωπο ενάντια στην ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, και την επισφαλή εργασία (3-9-2008)
Αθήνα 3/9/2008
Συνάδελφοι – σσες
Δημοσιεύουμε αυτή την επιστολή – κάλεσμα με το σκεπτικό ότι:
Δημοσιεύουμε αυτή την επιστολή – κάλεσμα με το σκεπτικό ότι:
- Η ακρίβεια, η φτώχεια, η ανεργία, η επισφαλής εργασία αυξάνονται και κάνουν καθημερινά τη ζωή μας πιο δύσκολη. Απέναντι στα προβλήματά μας ως εργαζόμενοι, οι εργοδότες, η κυβέρνηση, η ΕΕ, και οι διεθνείς οργανισμοί απαιτούν από εμάς “αυτοσυγκράτηση” λόγω δήθεν της οικονομικής κρίσης, λες και οι κρίσεις προέρχονται από εμάς και όχι από τον ασταμάτητο ανταγωνισμό των επιχειρήσεων, την κερδοσκοπία και την αναρχία της οικονομίας της αγοράς. Το μόνο που ενδιαφέρει όλους αυτούς είναι να σώσουν τα κέρδη τους, να σώσουν τις προβληματικές επιχειρήσεις και τους μετόχους από τα χρέη τους, μετακυλώντας το κόστος της κρίσης ξανά πάνω στις δικές μας πλάτες, όπως και όταν δεν υπάρχει κρίση πάνω στις δικές μας πλάτες ρίχνουν το τίμημα της οικονομικής “ανάπτυξής”. Την κοροϊδία αυτή πρέπει να τη σταματήσουμε.
- Οι απεργίες για το ασφαλιστικό από το Δεκέμβρη του 2007 έως το Μάρτη του 2008 έδειξαν με τη μαζικότητά τους ότι οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία μας, είμαστε ενάντια στις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση και οι εργοδότες σε βάρος των ασφαλιστικών αλλά και γενικότερα των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Οι απεργίες έδειξαν ότι, παρά την αδράνεια, την παθητικότητα ή και τη συνδιαλλαγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, οι εργαζόμενοι θέλουμε να σταματήσουμε την επίθεση σε βάρος όσων μας ανήκουν, αυτό που είναι ζητούμενο είναι το πώς.
- H ανάπτυξη των υφιστάμενων σωματείων μαζί και η συγκρότηση νέων απαιτεί ένα σημαντικό κομμάτι “συνωμοτικής” δουλειάς. Η πραγματοποίησή της απαιτεί να αξιοποιήσουμε όλες τις βοήθειες που μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε ο ένας προς τον άλλον, να αξιοποιήσουμε τη βοήθεια και την πείρα παλιών συνδικαλιστών. Ακόμα και τις διαθεσιμότητες φοιτητών και σπουδαστών, οι οποίοι δεν έχουν ενταχθεί ακόμα ή δεν έχουν ενταχθεί πλήρως στην αγορά εργασίας, αλλά που θα βρουν μπροστά τους όλα όσα αντιμετωπίζουμε, μόλις αρχίσουν να αναζητούν μια εργασία για πλήρη και σταθερή απασχόληση.
- Οι επιθέσεις των εργοδοτών σε βάρος εργαζομένων που αναπτύσσουν ή προσπαθούν να αναπτύξουν συνδικαλιστική δραστηριότητα μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο αν οργανώσουμε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης και κοινού αγώνα. Ένα κίνημα που να αγκαλιάζει όλους όσους συνειδητοποιούν ήδη τι πρέπει να κάνουμε αλλά και πολλούς άλλους εργαζόμενους και άλλες εργαζόμενες που πρέπει να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν μπροστά σε πια καθήκοντα βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Σε όποιο κλάδο, με όποια ειδικότητα και με όποια μορφή εξαρτημένης εργασίας κι αν εργαζόμαστε.
- Οι αγώνες που πρόκειται να έρθουν πρέπει να μας βρουν πιο μαζικούς, πιο έμπειρους, πιο αποτελεσματικούς για να αρχίσουμε ως εργαζόμενοι να πετυχαίνουμε πάλι νίκες. Αυτό απαιτεί ενότητα στη δράση και ανεξαρτησία από τα συμφέροντα της εργοδοσίας, απαιτεί αυτο-οργάνωση, απαιτεί ένα ενιαίο ανεξάρτητο μέτωπο των εργαζομένων. Είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να δουλέψουμε στην κατεύθυνση να το υλοποιήσουμε.
Απευθύνουμε αυτό το κάλεσμα σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, σε φοιτητές / σπουδαστές, συνταξιούχους, σε κάθε εργατική συλλογικότητα, κάθε παράταξη, κάθε σωματείο, κάθε πολιτική οργάνωση και κόμμα που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Ζητάμε τη βοήθεια και την ενεργή συμμετοχή όλων για να μπορέσουμε να οργανώσουμε ένα πανελλαδικό μέτωπο ενάντια στην ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, και την επισφαλή εργασία.
Προτείνουμε την οργάνωση ενός δημόσιου χώρου συζήτησης γι' αυτή την πρόταση στο διαδίκτυο.
Προτείνουμε την οργάνωση σε τοπικό επίπεδο ανοιχτών συζητήσεων, με στόχο μια ζωντανή λειτουργία του μετώπου με συνελεύσεις ανά χώρους δουλειάς ή ανά γειτονιές / συνοικίες / πόλεις.
Προτείνουμε να παρθεί απόφαση για μια πανελλαδική συνάντηση που να προτείνει τρόπους για την καλύτερη οργάνωση μιας τέτοιας δουλειάς.
Ζητάμε από όλους και από όλες τους ενδιαφερόμενους να απαντήσουν στο κάλεσμά μας αναρτώντας τα σχόλία τους (όσο το δυνατό συντομότερα και όσο γίνεται πιο περιεκτικά και μικρά σε έκταση) κάτω από το παρόν κάλεσμα, στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://forum-ne.blogspot.com/2008/09/3-9-2008.html ή στέλνοντας email στο noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Κυριακή 31 Αυγούστου 2008
RENT A... WORKER - ΕΨΙΛΟΝ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 03/08/2008
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ενοικιάζονται εργαζόμενοι - τιμές λογικές
Είναι οι «όμηροι» του διπλανού γραφείου. Τριαντάρηδες στην πλειονότητα τους, «εξέχοντα μέλη» της γενιάς των 700 ευρώ, δουλεύουν σκληρά, σε συνθήκες εξευτελιστικές, εισπράττοντας για μπόνους αβεβαιότητα, φόβο, απαξία. Στη χώρα μας ξεπερνούν ήδη τους 25.000, αν και είναι «αόρατοι» ακόμα στα μάτια των πολλών. Οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι είναι αυτό ακριβώς που ονειρεύεται η «νέα εποχή» για όλους μας: επισφαλείς, ανασφαλείς και αναλώσιμοι. Σήμερα μιλούν στο ΕΨΙΛΟΝ για τη ζωή μέσα και έξω από το γραφείο, κρύβοντας τα πρόσωπα τους - για ευνόητους λόγους.
ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
(dida@enet.gr)
«Δεν είμαστε πάπιες, είμαστε αετοί». Άστραφτε και βροντούσε ο τότε υπουργός Απασχόλησης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, όταν πριν από ένα χρόνο είχε ερωτηθεί από τον Αλέκο Αλαβάνο για τους νοικιασμένους εργαζόμενους. Δεν έκανε την πάπια ο αετός της πολιτικής, αλλά κλαυθμύρισε ελαφρώς για το χάος που παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ, για το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας που ήταν διαλυμένο και για την ταμπακιέρα ούτε λέξη.
Στο μεταξύ, φαίνεται πως αυτό θα είναι το κοινό μας μέλλον, αφού η νοικιασμένη εργασία είναι η πιο ραγδαία αναπτυσσόμενη μορφή απασχόλησης της τελευταίας 20ετίας. Στην Ελλάδα μόνο σε δύο τράπεζες του ευρύτερου δημόσιου ενδιαφέροντος εργάζονται, σύμφωνα με πληροφορίες, πάνω από 5.000 «ενοικιαζόμενοι», ενώ συνολικά σε όλη τη χώρα αυτοί ξεπερνούν τις 25.000. Στα τρόφιμα, στις κατασκευές, στα ορυχεία, στα γραφεία και σε ΔΕΚΟ ακριβώς δίπλα μας υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν την ίδια δουλειά σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Το 2001 η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε την ενοικίαση εργαζομένων. Οι εταιρείες ενοικίασης ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια. Σήμερα, είναι πάνω από 10 οι εταιρείες που πουλάνε τους πάντες: από καθαρίστριες μέχρι διευθυντές.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 μέχρι σήμερα το μέγεθος του κλάδου έχει διπλασιαστεί στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. των «15». Ο μύθος τους θέλει νέους, ανειδίκευτους, χαμηλού επαγγελματικού προφίλ. Στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι όλων των ηλικιών, εξειδικευμένοι, με τουλάχιστον ένα πτυχίο. Ένας στους 4 Ευρωπαίους δεν εργάζεται αλλά «απασχολείται» με συνθήκες που θυμίζουν περισσότερο το Λονδίνο του Μαρξ παρά το 2008: ατελείωτες ώρες, καθόλου υπερωρίες, κανένα επίδομα, καμία ασφάλεια. Οι νοικιασμένοι δεν μπορούν καν να συνδικαλίζονται.
Γι' αυτό στάθηκε κάτι παραπάνω από δύσκολο το να συναντήσω τους σκλάβους του γραφείου που πολύ πρόσφατα συγκρότησαν το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων. Χρειάστηκαν πολλές μεσολαβήσεις, αρκετές εγγυήσεις και μια διαπραγμάτευση δύο εβδομάδων για να γίνει αυτό το ρεπορτάζ. Πάνω από όλα το να είσαι νοικιασμένος σημαίνει ότι αύριο το πρωί μπορείς να απολυθείς, χωρίς καμία αποζημίωση μόνο και μόνο γιατί η φάτσα σου δεν αρέσει στο αφεντικό. Πόσο μάλλον αν το καταγγείλεις δημόσια. Όλες οι έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν πως οι νοικιασμένοι είναι εργαζόμενοι δεύτερης ταχύτητας και σαφέστατα δεν εξελίσσονται, δεν μετεκπαιδεύονται, υφίστανται βία στο χώρο εργασίας. Το χειρότερο όλων είναι, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, πως υπάρχει ένας δείκτης που δεν είναι μετρήσιμος: ο φόβος και η αγωνία τους.
Κι άλλος ένας, θα πρόσθετα: η ντροπή. «Ξέρεις τι είναι να έχω φτάσει 30 χρόνων, να ζω ακόμα με τους γονείς μου και να μην μπορώ να δώσω ούτε 400 ευρώ για το σπίτι; Κι αυτό δεν φαίνεται να τελειώνει πουθενά». Ο Άγγελος δουλεύει ως νοικιασμένος εδώ και μία 5ετία. Στην αρχή πίστευε πως κάνει ένα καλό ξεκίνημα, πως επιτέλους θα έχει κάτι να συμπληρώσει στο κουτάκι «προϋπηρεσία» του βιογραφικού του. «Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Στην τράπεζα που δουλεύω δουλεύουν από το 1998 ενοικιαζόμενοι, πρώτα μέσα από την εταιρεία intersis, μετά μέσα από την dataplan, μετά από την delta singular, έπειτα από την axion plan. Όλες αυτές οι εταιρείες ουσιαστικά συστήνονται προκειμένου η τράπεζα να μην τους προσλάβει η ίδια, να μην έχουν τα ίδια εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Εξαπατά τους ανθρώπους μία τράπεζα η οποία βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο. Φαντάσου τι γίνεται αλλού».
Αυτή τη στιγμή οι «outsiders» της αγοράς (όλοι όσοι δηλαδή αναζητούν εργασία ή απασχολούνται βάσει άτυπου ή αβέβαιου καθεστώτος) είναι μειοψηφία σε σχέση με όσους έχουν μόνιμη και πλήρη απασχόληση («insiders»). Αυτό με απλά λόγια σημαίνει «αγορά εργασίας δύο ταχυτήτων».
Τα ευρωπαϊκά κείμενα όμως και οι εισηγήσεις των στελεχών της Ένωσης, που συνήθως τυπώνονται στις σομόν σελίδες και οι περισσότεροι δεν τα διαβάζουμε, είναι αποκαλυπτικά. Γράφει η «Ελευθεροτυπία»: «Το εργασιακό τοπίο αναμένεται να έχει την ακόλουθη εικόνα μετά τις προωθούμενες αλλαγές: Ενίσχυση των ιδιωτικών ΟΑΕΔ, ευχέρεια δανεισμού εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις, εργασία με το κομμάτι, υποχώρηση των κλαδικών μισθών υπέρ των ατομικών συμβάσεων». Άρα έχει δίκιο ο Γιώργος όταν μου λέει «οι φίλοι και οι γνωστοί που μαθαίνουν πως είμαι νοικιασμένος γουρλώνουν τα μάτια τους. Δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό. Κάποιοι όταν το πρωτοακούν νομίζουν ότι κάνω κονσομασιόν. Παιδιά, εδώ που είμαι θα βρεθείτε σύντομα».
----------------------------------
«Όσοι μαθαίνουν ότι είμαι νοικιασμένος γουρλώνουν τα μάτια. Δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό. Κάποιοι, όταν το πρωτοακούν, νομίζουν ότι κάνω κονσομανσιόν. Παιδιά, εδώ που είμαι θα βρεθείτε σύντομα», λέει ο Γιώργος σκιαγραφώντας το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον. Πράγματι, από το 2001, όταν η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε την ενοικίαση εργαζομένων, οι εταιρείες ενοικίασης αυξήθηκαν σαν μανιτάρια. Σήμερα είναι πάνω από 10 και πουλάνε τους πάντες: από καθαρίστριες έως διευθυντές!
----------------------------------
Η Έλενα είναι μητέρα δύο παιδιών, αριστεύσασα στο πανεπιστήμιο, με το μεταπτυχιακό και τις γλώσσες της. «Η ενοικίαση είναι ομηρία. Όχι μόνο δεν αντιδράς και δεν διεκδικείς καλύτερες συνθήκες εργασίας, ή έστω όσα δικαιούσαι, αλλά ούτε καν μπορείς να οργανώσεις υποτυπωδώς τη ζωή σου. Φανταστείτε έναν δεσμώτη των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, να προσπαθεί να πληρώσει το νοίκι του, τους λογαριασμούς του, τη διατροφή του. Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για έναν τέτοιο εργαζόμενο να ανοίξει "το δικό του σπίτι". Τι μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μπορεί να κάνει; Τι στόχους μπορεί να βάλει στη ζωή του;»
Όταν οι υπουργοί μιλάνε για ευελιξία και ανταγωνιστικότητα, ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Η περίφημη δε «ευελασφάλεια», το νέο μάντρα των αγορών, είναι μια άλλη λέξη για το λούκι. Έτσι το περιγράφει ο Γιάννης: «Πρώτα περνάς το λούκι των συμβάσεων ορισμένου χρόνου κι όταν καταφέρεις να υπογράψεις σύμβαση αορίστου χρόνου, ύστερα από λίγο απολύεσαι. Προσπαθείς να επιβιώσεις με το ελεεινό επίδομα του ταμείου ανεργίας και, τελικά, έπειτα από ορισμένους μήνες επαναπροσλαμβάνεσαι από τον ίδιο άμεσο εργοδότη για λογαριασμό του ίδιου έμμεσου εργοδότη, στο ίδιο (ή έστω σε παραπλήσιο) αντικείμενο εργασίας με συμβάσεις και πάλι ορισμένου χρόνου! Χωρίς να γνωρίζεις καν στο διάστημα της ανεργίας σου αν πρόκειται να προσληφθείς εκ νέου από τον άμεσο εργοδότη, έστω για κάποια νέα δουλεία σε νέο έμμεσο εργοδότη! Αυτή είναι η περίφημη "ευελιξία" ή "κινητικότητα" στην αγορά εργασίας».
Έχετε πολλές άγνωστες λέξεις; Κι εγώ. Άμεσος εργοδότης λοιπόν είναι η Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) που προσλαμβάνει και πληρώνει. Όμως, ο εργαζόμενος παρέχει την εργασία του σε μια δεύτερη επιχείρηση, τη «χρήστρια επιχείρηση» (μην ανατριχιάζετε - χρησιμοποιώ κατά λέξη την ορολογία). Η ΕΠΑ παραχωρεί τον εργαζόμενο στη χρήστρια επιχείρηση έναντι αμοιβής, με βάση σύμβαση του εμπορικού δικαίου (ναι, εξακολουθώ να αναφέρομαι σε ανθρώπους). Ο εργαζόμενος υπάγεται στο εργασιακό καθεστώς της δανείζουσας επιχείρησης. Έτσι, η χρήστρια επιχείρηση αποφεύγει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την εργοδοτική ιδιότητα: δεν πληρώνει αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης και... παρακάμπτονται οι νόμιμες αποδοχές και όροι εργασίας. Η σύμβαση εργασίας μεταξύ εργαζόμενου - ΕΠΑ συνήθως είναι πολύ περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Όπως εξηγεί η Σοφία Λουπασάκη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, «με τον τρόπο αυτό η χρήστρια επιχείρηση καλύπτει ανάγκες χωρίς να προσλαμβάνει προσωπικό μειώνοντας έτσι τις δαπάνες, ενώ η ΕΠΑ εισπράττει από τη χρήστρια επιχείρηση τη συμφωνημένη αμοιβή, χωρίς να έχει την υποχρέωση στη συνέχεια να αναζητήσει εργασία για τον εργαζόμενο ή να του καταβάλει μισθό στο διάστημα μεταξύ δυο αποστολών».
«Νομίζω ότι η μέρα που ένιωσα χειρότερα από ποτέ ήταν όταν συνδικαλιστές ήρθαν στο γραφείο για να μοιράσουν προεκλογικό υλικό. Όταν τους είπα "παιδιά, είμαστε νοικιασμένοι", μας άρπαξαν τα φυλλάδια από τα χέρια. Βλέπεις, εμείς δεν ψηφίζουμε για το σωματείο. Το μόνιμο προσωπικό διατηρεί μια αλαζονική στάση σε αυτό που βιώνουμε καθημερινά. Από τη μία δεν αντιλαμβάνεται αυτό που συμβαίνει και από την άλλη διαπιστώνουν ότι οι εργασιακές συνθήκες που βρίσκονται οι ίδιοι τώρα (bonus,σταθερότητα) πιθανόν στο μέλλον να μην υπάρχουν». Ο Πάτροκλος είναι ένα ευγενικό, θυμωμένο αγόρι 27 χρόνων. Ο θυμός είναι συνήθως η άλλη όψη του φόβου. Κι όπως αποδεικνύουν όλες οι έρευνες, όσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση από την «παραδοσιακή» (δηλαδή την πλήρη) απασχόληση, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος επισφάλειας, τόσο μεγαλύτερη η ανασφάλεια του εργαζόμενου.
«Είναι μεγάλη η προσπάθεια των αφεντικών να χαράξουν βαθιές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εργαζόμενους που δουλεύουν δίπλα δίπλα. Ούτε λόγος για επίδομα Η/Υ κι ας εργάζεσαι σε Η/Ύ. Ούτε λόγος για επίδομα ακουστικών κι ας εργάζεσαι σε τηλεφωνικό κέντρο. Ούτε λόγος για επίδομα βάρδιας κι ας δουλεύεις με βάρδιες. Όσο για τα μπόνους παραγωγικότητας, αυτά τα παίρνουν "άλλοι". Κι ο διπλανός σου σχολάει μισή ώρα νωρίτερα κάθε μέρα... Για χάρη του διαχωρισμού μπορεί και να μην μας κοινοποιούνται πράγματα που έχουν σχέση με το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαστε εις βάρος της δουλειάς».
Ο Πάτροκλος ανήκει στο 43% των πτυχιούχων πανεπιστημίου που 5 χρόνια μετά την αποφοίτηση τους δεν είναι ακόμα «επαγγελματικά ενταγμένοι». Είναι άνεργοι, επισφαλώς απασχολούμενοι, ετεροαπασχολούμενοι. Ο κόσμος που ζει ο Πάτροκλος δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που γνώρισε ο πατέρας του. «Έβαλα μέσο για να βρω αυτή τη δουλειά. Μέσο, το καταλαβαίνεις; Παρακάλεσα να με νοικιάσουν».
----------------------------------
Το να είσαι νοικιασμένος σημαίνει ότι κάνεις την ίδια δουλειά με τους εργαζόμενους του διπλανού γραφείου δίχως να ‘χεις τα ίδια εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Σημαίνει πως πιέζεσαι να δουλεύεις πέρα απ' το 8ώρο δίχως υπερωρίες, επιδόματα, μπόνους παραγωγικότητας. Σημαίνει ότι βιώνεις την αλαζονική στάση των μόνιμων συναδέλφων σου απέναντι σ' αυτό που ζεις. Σημαίνει ότι μπορείς να απολυθείς αύριο το πρωί, χωρίς λόγο και χωρίς καμιά αποζημίωση. Πάνω απ' όλα σημαίνει ότι δεν μπορείς να ορίσεις την ίδια σου τη ζωή.
----------------------------------
Στο «1984» του Όργουελ μία από τις πρώτες κινήσεις που κάνουν οι εξουσιαστές είναι να αλλάξουν το νόημα των λέξεων. Κάπως έτσι και στην Ευρώπη η εργασία μέσα σε μια νύχτα έγινε «πλήρης επισφαλής απασχόληση», «ευέλικτη ασφάλεια» -ελληνική εκδοχή της flexicurity - «εξαρτημένη αυτοαπασχόληση», «αδήλωτη απασχόληση». Έτσι και η ενοικίαση εργαζομένων στις περισσότερες περιπτώσεις βαφτίζεται outsourcing (εξωτερίκευση εργασιών μιας εταιρείας με ανάθεση έργου σε άλλη). Πίσω από αυτή την κομψή λέξη κρύβονται χιλιάδες περιπτώσεις εργαζομένων. Άνθρωποι που για 5,6,7 και 8 συνεχόμενα χρόνια εργάζονται στον ίδιο έμμεσο εργοδότη και στο ίδιο αντικείμενο. Πολλές φορές οι άνθρωποι αυτοί γίνονται μπαλάκι.
Η Λούκια είναι μία από αυτούς: «Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω εργαστεί ούτε μία μέρα για τον άμεσο εργοδότη, περνάω από τις εγκαταστάσεις του μόνο για να πάω στο λογιστήριο, δεν έπαψα ούτε στιγμή να εργάζομαι στον έμμεσο εργοδότη. Απλώς αλλάζουν οι εταιρείες που με νοικιάζουν». Αυτό εκτός του ότι είναι εντελώς παράνομο (ο νόμος προβλέπει πως αν εργάζεσαι πέραν του 18μήνου σε μια εταιρεία, οφείλει να σε μονιμοποιήσει) έχει σοβαρές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Εφόσον φαίνεται ότι ο νοικιασμένος εργαζόμενος εργάζεται σε εταιρεία outsourcing, δεν αναγνωρίζεται ότι εργάζεται ως δανεισμένος και συνεπώς δουλεύει με τους μισθούς και τα ωράρια που εφαρμόζει ο άμεσος εργοδότης. Έτσι, δουλεύεις ως τραπεζοϋπάλληλος υπό συνθήκες ανειδίκευτου εργάτη.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου θέτει ζήτημα συνταγματικότητας του νομοθετικού πλαισίου ως προς την «επιχειρηματική δραστηριότητα» των «εταιρειών προσωρινής απασχόλησης». Η Επιτροπή επιμένει πως οι εταιρείες αυτές λειτουργούν εις βάρος βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσβάλλουν βάναυσα την προσωπικότητα των δανειζόμενων εργαζομένων και αντίκεινται στα περί προστασίας της προσωπικότητας και της εργασίας του Ελληνικού Συντάγματος.
----------------------------------
Για τον Άγγελο, την Έλενα, τη Λούκια, τον Πάτροκλο, τον Γιώργο, η νοικιασμένη εργασία ήταν μια διέξοδος από την ανεργία. Ένα ξεκίνημα... Κάτι προσωρινό που όμως έγινε μόνιμο, μετατρέποντας τους σε όμηρους μιας αγοράς δύο ταχυτήτων, που τους πουλά και τους αγοράζει ως «εμπόρευμα». Μπαλάκια ανάμεσα σε εργοδότες άμεσους και έμμεσους, σε λέξεις, όπως flexicurity, ευελασφάλεια, κινητικότητα, που οι πολλοί δεν κατανοούν, αλλά οι ίδιοι βιώνουν στο πετσί τους.
----------------------------------
Οπότε οι συναντήσεις μου μαζί τους έγιναν σε συνθήκες πλήρους συνωμοτικότητας. Πώς γνωριστήκατε; - αυτονόητη η πρώτη ερώτηση. «Για να γνωριστούμε μεταξύ μας, προηγήθηκαν οι απεργίες για το ασφαλιστικό, στήθηκε το μπλογκ των Νοικιασμένων Εργαζομένων (www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com) κι αρχίσαμε λίγο λίγο να βγαίνουμε από τα καβούκια μας και να μιλάμε μεταξύ μας κάπως πιο ανοιχτά. Μετά, το μπλογκ λειτούργησε σαν κράχτης, ο ένας έφερε άλλον έναν, την επόμενη άλλους δύο και πάει λέγοντας. Χρειάζεται οι νοικιασμένοι να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε συνδικαλιστική οργάνωση. Είδαμε τη συγκρότηση σωματείου νοικιασμένων σαν αναγκαίο κακό, γιατί τα συνδικάτα αρνούνται να μας καλύψουν. Τούτο δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν επιθυμούμε να αναπτύξουμε κοινή δράση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αλλά για να πετύχουμε αυτή την ενότητα βλέπουμε ότι κι εμείς πρέπει να συγκροτηθούμε σε κάτι».
Οι κοινωνιολόγοι τους αποκαλούν baby loosers. Είναι η γενιά που δεν μπορεί να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, αφού δεν έχει τα μέσα. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, μόνο 3 στους 10 30άρηδες μπορούν να εγκαταλείψουν την πατρική εστία. Από την Ιταλία όπου γεννήθηκε το κίνημα της γενιάς των 700 ευρώ ως την Ισπανία και το κίνημα «Ποτέ στη γαμημένη τη ζωή μου δεν θα αποκτήσω σπίτι», αλλά ακόμα και την πάλαι ποτέ προχωρημένη Σκανδιναβία, σε όλη την Ευρώπη οι 30άρηδες ασφυκτιούν. Δεν είναι τυχαίο που στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες τους βρίσκουν χώρο κείμενα σαν κι αυτό: «Οι σύγχρονοι εργάτες ζουν μονάχα τόσο όσο βρίσκουν δουλειά και βρίσκουν τόσο δουλειά όσο η δουλειά τους αυξάνει το κεφάλαιο των αστών. Αυτοί οι εργάτες, που είναι αναγκασμένοι να πουλιούνται κομματάκι κομματάκι, είναι ένα εμπόρευμα όπως κάθε άλλο και γι' αυτό είναι εκτεθειμένοι σ' όλες τις εναλλαγές του ανταγωνισμού, σε όλες τις διακυμάνσεις της αγοράς.
Γι’ αυτό τα έξοδα που στοιχίζει ο εργάτης περιορίζονται σχεδόν μονάχα στα μέσα ύπαρξης που χρειάζεται για τη συντήρηση του και τη διαιώνιση του.
Όταν συμπληρωθεί η εκμετάλλευση του εργάτη από τον εργοστασιάρχη, τότε πέφτουν πάνω του τα άλλα τμήματα της αστικής τάξης: ο σπιτονοικοκύρης, ο μπακάλης, ο ενεχυροδανειστής...». Είναι ο Μαρξ και ο Ένγκελς που μιλάνε. Αίσιον κι ευτυχές το 1848...
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ενοικιάζονται εργαζόμενοι - τιμές λογικές
Είναι οι «όμηροι» του διπλανού γραφείου. Τριαντάρηδες στην πλειονότητα τους, «εξέχοντα μέλη» της γενιάς των 700 ευρώ, δουλεύουν σκληρά, σε συνθήκες εξευτελιστικές, εισπράττοντας για μπόνους αβεβαιότητα, φόβο, απαξία. Στη χώρα μας ξεπερνούν ήδη τους 25.000, αν και είναι «αόρατοι» ακόμα στα μάτια των πολλών. Οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι είναι αυτό ακριβώς που ονειρεύεται η «νέα εποχή» για όλους μας: επισφαλείς, ανασφαλείς και αναλώσιμοι. Σήμερα μιλούν στο ΕΨΙΛΟΝ για τη ζωή μέσα και έξω από το γραφείο, κρύβοντας τα πρόσωπα τους - για ευνόητους λόγους.
ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
(dida@enet.gr)
«Δεν είμαστε πάπιες, είμαστε αετοί». Άστραφτε και βροντούσε ο τότε υπουργός Απασχόλησης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, όταν πριν από ένα χρόνο είχε ερωτηθεί από τον Αλέκο Αλαβάνο για τους νοικιασμένους εργαζόμενους. Δεν έκανε την πάπια ο αετός της πολιτικής, αλλά κλαυθμύρισε ελαφρώς για το χάος που παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ, για το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας που ήταν διαλυμένο και για την ταμπακιέρα ούτε λέξη.
Στο μεταξύ, φαίνεται πως αυτό θα είναι το κοινό μας μέλλον, αφού η νοικιασμένη εργασία είναι η πιο ραγδαία αναπτυσσόμενη μορφή απασχόλησης της τελευταίας 20ετίας. Στην Ελλάδα μόνο σε δύο τράπεζες του ευρύτερου δημόσιου ενδιαφέροντος εργάζονται, σύμφωνα με πληροφορίες, πάνω από 5.000 «ενοικιαζόμενοι», ενώ συνολικά σε όλη τη χώρα αυτοί ξεπερνούν τις 25.000. Στα τρόφιμα, στις κατασκευές, στα ορυχεία, στα γραφεία και σε ΔΕΚΟ ακριβώς δίπλα μας υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν την ίδια δουλειά σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Το 2001 η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε την ενοικίαση εργαζομένων. Οι εταιρείες ενοικίασης ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια. Σήμερα, είναι πάνω από 10 οι εταιρείες που πουλάνε τους πάντες: από καθαρίστριες μέχρι διευθυντές.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 μέχρι σήμερα το μέγεθος του κλάδου έχει διπλασιαστεί στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. των «15». Ο μύθος τους θέλει νέους, ανειδίκευτους, χαμηλού επαγγελματικού προφίλ. Στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι όλων των ηλικιών, εξειδικευμένοι, με τουλάχιστον ένα πτυχίο. Ένας στους 4 Ευρωπαίους δεν εργάζεται αλλά «απασχολείται» με συνθήκες που θυμίζουν περισσότερο το Λονδίνο του Μαρξ παρά το 2008: ατελείωτες ώρες, καθόλου υπερωρίες, κανένα επίδομα, καμία ασφάλεια. Οι νοικιασμένοι δεν μπορούν καν να συνδικαλίζονται.
Γι' αυτό στάθηκε κάτι παραπάνω από δύσκολο το να συναντήσω τους σκλάβους του γραφείου που πολύ πρόσφατα συγκρότησαν το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων. Χρειάστηκαν πολλές μεσολαβήσεις, αρκετές εγγυήσεις και μια διαπραγμάτευση δύο εβδομάδων για να γίνει αυτό το ρεπορτάζ. Πάνω από όλα το να είσαι νοικιασμένος σημαίνει ότι αύριο το πρωί μπορείς να απολυθείς, χωρίς καμία αποζημίωση μόνο και μόνο γιατί η φάτσα σου δεν αρέσει στο αφεντικό. Πόσο μάλλον αν το καταγγείλεις δημόσια. Όλες οι έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν πως οι νοικιασμένοι είναι εργαζόμενοι δεύτερης ταχύτητας και σαφέστατα δεν εξελίσσονται, δεν μετεκπαιδεύονται, υφίστανται βία στο χώρο εργασίας. Το χειρότερο όλων είναι, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, πως υπάρχει ένας δείκτης που δεν είναι μετρήσιμος: ο φόβος και η αγωνία τους.
Κι άλλος ένας, θα πρόσθετα: η ντροπή. «Ξέρεις τι είναι να έχω φτάσει 30 χρόνων, να ζω ακόμα με τους γονείς μου και να μην μπορώ να δώσω ούτε 400 ευρώ για το σπίτι; Κι αυτό δεν φαίνεται να τελειώνει πουθενά». Ο Άγγελος δουλεύει ως νοικιασμένος εδώ και μία 5ετία. Στην αρχή πίστευε πως κάνει ένα καλό ξεκίνημα, πως επιτέλους θα έχει κάτι να συμπληρώσει στο κουτάκι «προϋπηρεσία» του βιογραφικού του. «Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Στην τράπεζα που δουλεύω δουλεύουν από το 1998 ενοικιαζόμενοι, πρώτα μέσα από την εταιρεία intersis, μετά μέσα από την dataplan, μετά από την delta singular, έπειτα από την axion plan. Όλες αυτές οι εταιρείες ουσιαστικά συστήνονται προκειμένου η τράπεζα να μην τους προσλάβει η ίδια, να μην έχουν τα ίδια εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Εξαπατά τους ανθρώπους μία τράπεζα η οποία βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο. Φαντάσου τι γίνεται αλλού».
Αυτή τη στιγμή οι «outsiders» της αγοράς (όλοι όσοι δηλαδή αναζητούν εργασία ή απασχολούνται βάσει άτυπου ή αβέβαιου καθεστώτος) είναι μειοψηφία σε σχέση με όσους έχουν μόνιμη και πλήρη απασχόληση («insiders»). Αυτό με απλά λόγια σημαίνει «αγορά εργασίας δύο ταχυτήτων».
Τα ευρωπαϊκά κείμενα όμως και οι εισηγήσεις των στελεχών της Ένωσης, που συνήθως τυπώνονται στις σομόν σελίδες και οι περισσότεροι δεν τα διαβάζουμε, είναι αποκαλυπτικά. Γράφει η «Ελευθεροτυπία»: «Το εργασιακό τοπίο αναμένεται να έχει την ακόλουθη εικόνα μετά τις προωθούμενες αλλαγές: Ενίσχυση των ιδιωτικών ΟΑΕΔ, ευχέρεια δανεισμού εργαζομένων σε άλλες επιχειρήσεις, εργασία με το κομμάτι, υποχώρηση των κλαδικών μισθών υπέρ των ατομικών συμβάσεων». Άρα έχει δίκιο ο Γιώργος όταν μου λέει «οι φίλοι και οι γνωστοί που μαθαίνουν πως είμαι νοικιασμένος γουρλώνουν τα μάτια τους. Δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό. Κάποιοι όταν το πρωτοακούν νομίζουν ότι κάνω κονσομασιόν. Παιδιά, εδώ που είμαι θα βρεθείτε σύντομα».
----------------------------------
«Όσοι μαθαίνουν ότι είμαι νοικιασμένος γουρλώνουν τα μάτια. Δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό. Κάποιοι, όταν το πρωτοακούν, νομίζουν ότι κάνω κονσομανσιόν. Παιδιά, εδώ που είμαι θα βρεθείτε σύντομα», λέει ο Γιώργος σκιαγραφώντας το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον. Πράγματι, από το 2001, όταν η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε την ενοικίαση εργαζομένων, οι εταιρείες ενοικίασης αυξήθηκαν σαν μανιτάρια. Σήμερα είναι πάνω από 10 και πουλάνε τους πάντες: από καθαρίστριες έως διευθυντές!
----------------------------------
Η Έλενα είναι μητέρα δύο παιδιών, αριστεύσασα στο πανεπιστήμιο, με το μεταπτυχιακό και τις γλώσσες της. «Η ενοικίαση είναι ομηρία. Όχι μόνο δεν αντιδράς και δεν διεκδικείς καλύτερες συνθήκες εργασίας, ή έστω όσα δικαιούσαι, αλλά ούτε καν μπορείς να οργανώσεις υποτυπωδώς τη ζωή σου. Φανταστείτε έναν δεσμώτη των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, να προσπαθεί να πληρώσει το νοίκι του, τους λογαριασμούς του, τη διατροφή του. Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για έναν τέτοιο εργαζόμενο να ανοίξει "το δικό του σπίτι". Τι μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μπορεί να κάνει; Τι στόχους μπορεί να βάλει στη ζωή του;»
Όταν οι υπουργοί μιλάνε για ευελιξία και ανταγωνιστικότητα, ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Η περίφημη δε «ευελασφάλεια», το νέο μάντρα των αγορών, είναι μια άλλη λέξη για το λούκι. Έτσι το περιγράφει ο Γιάννης: «Πρώτα περνάς το λούκι των συμβάσεων ορισμένου χρόνου κι όταν καταφέρεις να υπογράψεις σύμβαση αορίστου χρόνου, ύστερα από λίγο απολύεσαι. Προσπαθείς να επιβιώσεις με το ελεεινό επίδομα του ταμείου ανεργίας και, τελικά, έπειτα από ορισμένους μήνες επαναπροσλαμβάνεσαι από τον ίδιο άμεσο εργοδότη για λογαριασμό του ίδιου έμμεσου εργοδότη, στο ίδιο (ή έστω σε παραπλήσιο) αντικείμενο εργασίας με συμβάσεις και πάλι ορισμένου χρόνου! Χωρίς να γνωρίζεις καν στο διάστημα της ανεργίας σου αν πρόκειται να προσληφθείς εκ νέου από τον άμεσο εργοδότη, έστω για κάποια νέα δουλεία σε νέο έμμεσο εργοδότη! Αυτή είναι η περίφημη "ευελιξία" ή "κινητικότητα" στην αγορά εργασίας».
Έχετε πολλές άγνωστες λέξεις; Κι εγώ. Άμεσος εργοδότης λοιπόν είναι η Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) που προσλαμβάνει και πληρώνει. Όμως, ο εργαζόμενος παρέχει την εργασία του σε μια δεύτερη επιχείρηση, τη «χρήστρια επιχείρηση» (μην ανατριχιάζετε - χρησιμοποιώ κατά λέξη την ορολογία). Η ΕΠΑ παραχωρεί τον εργαζόμενο στη χρήστρια επιχείρηση έναντι αμοιβής, με βάση σύμβαση του εμπορικού δικαίου (ναι, εξακολουθώ να αναφέρομαι σε ανθρώπους). Ο εργαζόμενος υπάγεται στο εργασιακό καθεστώς της δανείζουσας επιχείρησης. Έτσι, η χρήστρια επιχείρηση αποφεύγει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την εργοδοτική ιδιότητα: δεν πληρώνει αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης και... παρακάμπτονται οι νόμιμες αποδοχές και όροι εργασίας. Η σύμβαση εργασίας μεταξύ εργαζόμενου - ΕΠΑ συνήθως είναι πολύ περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Όπως εξηγεί η Σοφία Λουπασάκη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, «με τον τρόπο αυτό η χρήστρια επιχείρηση καλύπτει ανάγκες χωρίς να προσλαμβάνει προσωπικό μειώνοντας έτσι τις δαπάνες, ενώ η ΕΠΑ εισπράττει από τη χρήστρια επιχείρηση τη συμφωνημένη αμοιβή, χωρίς να έχει την υποχρέωση στη συνέχεια να αναζητήσει εργασία για τον εργαζόμενο ή να του καταβάλει μισθό στο διάστημα μεταξύ δυο αποστολών».
«Νομίζω ότι η μέρα που ένιωσα χειρότερα από ποτέ ήταν όταν συνδικαλιστές ήρθαν στο γραφείο για να μοιράσουν προεκλογικό υλικό. Όταν τους είπα "παιδιά, είμαστε νοικιασμένοι", μας άρπαξαν τα φυλλάδια από τα χέρια. Βλέπεις, εμείς δεν ψηφίζουμε για το σωματείο. Το μόνιμο προσωπικό διατηρεί μια αλαζονική στάση σε αυτό που βιώνουμε καθημερινά. Από τη μία δεν αντιλαμβάνεται αυτό που συμβαίνει και από την άλλη διαπιστώνουν ότι οι εργασιακές συνθήκες που βρίσκονται οι ίδιοι τώρα (bonus,σταθερότητα) πιθανόν στο μέλλον να μην υπάρχουν». Ο Πάτροκλος είναι ένα ευγενικό, θυμωμένο αγόρι 27 χρόνων. Ο θυμός είναι συνήθως η άλλη όψη του φόβου. Κι όπως αποδεικνύουν όλες οι έρευνες, όσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση από την «παραδοσιακή» (δηλαδή την πλήρη) απασχόληση, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος επισφάλειας, τόσο μεγαλύτερη η ανασφάλεια του εργαζόμενου.
«Είναι μεγάλη η προσπάθεια των αφεντικών να χαράξουν βαθιές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εργαζόμενους που δουλεύουν δίπλα δίπλα. Ούτε λόγος για επίδομα Η/Υ κι ας εργάζεσαι σε Η/Ύ. Ούτε λόγος για επίδομα ακουστικών κι ας εργάζεσαι σε τηλεφωνικό κέντρο. Ούτε λόγος για επίδομα βάρδιας κι ας δουλεύεις με βάρδιες. Όσο για τα μπόνους παραγωγικότητας, αυτά τα παίρνουν "άλλοι". Κι ο διπλανός σου σχολάει μισή ώρα νωρίτερα κάθε μέρα... Για χάρη του διαχωρισμού μπορεί και να μην μας κοινοποιούνται πράγματα που έχουν σχέση με το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαστε εις βάρος της δουλειάς».
Ο Πάτροκλος ανήκει στο 43% των πτυχιούχων πανεπιστημίου που 5 χρόνια μετά την αποφοίτηση τους δεν είναι ακόμα «επαγγελματικά ενταγμένοι». Είναι άνεργοι, επισφαλώς απασχολούμενοι, ετεροαπασχολούμενοι. Ο κόσμος που ζει ο Πάτροκλος δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που γνώρισε ο πατέρας του. «Έβαλα μέσο για να βρω αυτή τη δουλειά. Μέσο, το καταλαβαίνεις; Παρακάλεσα να με νοικιάσουν».
----------------------------------
Το να είσαι νοικιασμένος σημαίνει ότι κάνεις την ίδια δουλειά με τους εργαζόμενους του διπλανού γραφείου δίχως να ‘χεις τα ίδια εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Σημαίνει πως πιέζεσαι να δουλεύεις πέρα απ' το 8ώρο δίχως υπερωρίες, επιδόματα, μπόνους παραγωγικότητας. Σημαίνει ότι βιώνεις την αλαζονική στάση των μόνιμων συναδέλφων σου απέναντι σ' αυτό που ζεις. Σημαίνει ότι μπορείς να απολυθείς αύριο το πρωί, χωρίς λόγο και χωρίς καμιά αποζημίωση. Πάνω απ' όλα σημαίνει ότι δεν μπορείς να ορίσεις την ίδια σου τη ζωή.
----------------------------------
Στο «1984» του Όργουελ μία από τις πρώτες κινήσεις που κάνουν οι εξουσιαστές είναι να αλλάξουν το νόημα των λέξεων. Κάπως έτσι και στην Ευρώπη η εργασία μέσα σε μια νύχτα έγινε «πλήρης επισφαλής απασχόληση», «ευέλικτη ασφάλεια» -ελληνική εκδοχή της flexicurity - «εξαρτημένη αυτοαπασχόληση», «αδήλωτη απασχόληση». Έτσι και η ενοικίαση εργαζομένων στις περισσότερες περιπτώσεις βαφτίζεται outsourcing (εξωτερίκευση εργασιών μιας εταιρείας με ανάθεση έργου σε άλλη). Πίσω από αυτή την κομψή λέξη κρύβονται χιλιάδες περιπτώσεις εργαζομένων. Άνθρωποι που για 5,6,7 και 8 συνεχόμενα χρόνια εργάζονται στον ίδιο έμμεσο εργοδότη και στο ίδιο αντικείμενο. Πολλές φορές οι άνθρωποι αυτοί γίνονται μπαλάκι.
Η Λούκια είναι μία από αυτούς: «Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω εργαστεί ούτε μία μέρα για τον άμεσο εργοδότη, περνάω από τις εγκαταστάσεις του μόνο για να πάω στο λογιστήριο, δεν έπαψα ούτε στιγμή να εργάζομαι στον έμμεσο εργοδότη. Απλώς αλλάζουν οι εταιρείες που με νοικιάζουν». Αυτό εκτός του ότι είναι εντελώς παράνομο (ο νόμος προβλέπει πως αν εργάζεσαι πέραν του 18μήνου σε μια εταιρεία, οφείλει να σε μονιμοποιήσει) έχει σοβαρές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Εφόσον φαίνεται ότι ο νοικιασμένος εργαζόμενος εργάζεται σε εταιρεία outsourcing, δεν αναγνωρίζεται ότι εργάζεται ως δανεισμένος και συνεπώς δουλεύει με τους μισθούς και τα ωράρια που εφαρμόζει ο άμεσος εργοδότης. Έτσι, δουλεύεις ως τραπεζοϋπάλληλος υπό συνθήκες ανειδίκευτου εργάτη.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου θέτει ζήτημα συνταγματικότητας του νομοθετικού πλαισίου ως προς την «επιχειρηματική δραστηριότητα» των «εταιρειών προσωρινής απασχόλησης». Η Επιτροπή επιμένει πως οι εταιρείες αυτές λειτουργούν εις βάρος βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσβάλλουν βάναυσα την προσωπικότητα των δανειζόμενων εργαζομένων και αντίκεινται στα περί προστασίας της προσωπικότητας και της εργασίας του Ελληνικού Συντάγματος.
----------------------------------
Για τον Άγγελο, την Έλενα, τη Λούκια, τον Πάτροκλο, τον Γιώργο, η νοικιασμένη εργασία ήταν μια διέξοδος από την ανεργία. Ένα ξεκίνημα... Κάτι προσωρινό που όμως έγινε μόνιμο, μετατρέποντας τους σε όμηρους μιας αγοράς δύο ταχυτήτων, που τους πουλά και τους αγοράζει ως «εμπόρευμα». Μπαλάκια ανάμεσα σε εργοδότες άμεσους και έμμεσους, σε λέξεις, όπως flexicurity, ευελασφάλεια, κινητικότητα, που οι πολλοί δεν κατανοούν, αλλά οι ίδιοι βιώνουν στο πετσί τους.
----------------------------------
Οπότε οι συναντήσεις μου μαζί τους έγιναν σε συνθήκες πλήρους συνωμοτικότητας. Πώς γνωριστήκατε; - αυτονόητη η πρώτη ερώτηση. «Για να γνωριστούμε μεταξύ μας, προηγήθηκαν οι απεργίες για το ασφαλιστικό, στήθηκε το μπλογκ των Νοικιασμένων Εργαζομένων (www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com) κι αρχίσαμε λίγο λίγο να βγαίνουμε από τα καβούκια μας και να μιλάμε μεταξύ μας κάπως πιο ανοιχτά. Μετά, το μπλογκ λειτούργησε σαν κράχτης, ο ένας έφερε άλλον έναν, την επόμενη άλλους δύο και πάει λέγοντας. Χρειάζεται οι νοικιασμένοι να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε συνδικαλιστική οργάνωση. Είδαμε τη συγκρότηση σωματείου νοικιασμένων σαν αναγκαίο κακό, γιατί τα συνδικάτα αρνούνται να μας καλύψουν. Τούτο δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν επιθυμούμε να αναπτύξουμε κοινή δράση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αλλά για να πετύχουμε αυτή την ενότητα βλέπουμε ότι κι εμείς πρέπει να συγκροτηθούμε σε κάτι».
Οι κοινωνιολόγοι τους αποκαλούν baby loosers. Είναι η γενιά που δεν μπορεί να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, αφού δεν έχει τα μέσα. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, μόνο 3 στους 10 30άρηδες μπορούν να εγκαταλείψουν την πατρική εστία. Από την Ιταλία όπου γεννήθηκε το κίνημα της γενιάς των 700 ευρώ ως την Ισπανία και το κίνημα «Ποτέ στη γαμημένη τη ζωή μου δεν θα αποκτήσω σπίτι», αλλά ακόμα και την πάλαι ποτέ προχωρημένη Σκανδιναβία, σε όλη την Ευρώπη οι 30άρηδες ασφυκτιούν. Δεν είναι τυχαίο που στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες τους βρίσκουν χώρο κείμενα σαν κι αυτό: «Οι σύγχρονοι εργάτες ζουν μονάχα τόσο όσο βρίσκουν δουλειά και βρίσκουν τόσο δουλειά όσο η δουλειά τους αυξάνει το κεφάλαιο των αστών. Αυτοί οι εργάτες, που είναι αναγκασμένοι να πουλιούνται κομματάκι κομματάκι, είναι ένα εμπόρευμα όπως κάθε άλλο και γι' αυτό είναι εκτεθειμένοι σ' όλες τις εναλλαγές του ανταγωνισμού, σε όλες τις διακυμάνσεις της αγοράς.
Γι’ αυτό τα έξοδα που στοιχίζει ο εργάτης περιορίζονται σχεδόν μονάχα στα μέσα ύπαρξης που χρειάζεται για τη συντήρηση του και τη διαιώνιση του.
Όταν συμπληρωθεί η εκμετάλλευση του εργάτη από τον εργοστασιάρχη, τότε πέφτουν πάνω του τα άλλα τμήματα της αστικής τάξης: ο σπιτονοικοκύρης, ο μπακάλης, ο ενεχυροδανειστής...». Είναι ο Μαρξ και ο Ένγκελς που μιλάνε. Αίσιον κι ευτυχές το 1848...
SOS από 2 Ταμεία: «Καταρρέουμε...» - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2008
ΟΑΕΕ και Επικουρικό Εθνικής δεν μπορούν να πληρώσουν συντάξεις
«Σε 4 μήνες πάμε για αναγκαστική μείωση συντάξεων»
Οι μεγαλόπνοες κυβερνητικές «μεταρρυθμίσεις» για ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους, αλλά τα οδηγούν σε οικονομική δυσπραγία, σε βαθμό που να μην μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Υπό κατάρρευση βρίσκεται ήδη ο ΟΑΕΕ, είπε χθες ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕ στον Γ. Παπανδρέου και προέβλεψε ότι σε 4 μήνες θα νομοθετηθεί μείωση των συντάξεων. Διελκυστίνδα Αλογοσκούφη, Αράπογλου και εργαζομένων οδήγησε το άλλοτε κραταιό Επικουρικό των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας να μην έχει να καταβάλει συντάξεις Αυγούστου.
Δείτε εδω
Διάλογοι - Για την οικονομική κρίση - ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 20/07/2008
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΙΑΦΑΚΑΣ
Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι πλέον γεγονός και οι ηγέτες της Ε.Ε. μιλούν για στασιμοπληθωρισμό και κίνδυνο ύφεσης σε πολλές χώρες. Ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κρίσης και πότε θα αρχίσει να φαίνεται το φως στην άκρη του «τούνελ»;
**Σύμφωνα με τον Πλούταρχο Σακελλάρη, το πρόβλημα δεν θα είναι παροδικό. Ο μεγάλος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία έγκειται στην εξάρτηση της παραγωγής από όλο και πιο ακριβές πρώτες ύλες και ενέργεια με καταστροφικές συνέπειες στο κλίμα του πλανήτη.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα, που εισάγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, η αύξηση τιμών σημαίνει μειωμένη αγοραστική δύναμη. Είμαστε, δηλαδή, ήδη φτωχότεροι και μάλιστα πλήττονται δυσανάλογα οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
**Ο Παντελής Κάπρος επισημαίνει ότι η πρόσθετη επιβάρυνση των αναπτυγμένων χωρών για την προμήθεια ενεργειακών προϊόντων ανέρχεται στο 1,8% του ΑΕΠ ετησίως. Η λύση είναι η μετάβαση σε ενεργειακά και περιβαλλοντικά αποδοτικούς εξοπλισμούς (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, πυρηνικούς σταθμούς κ.ά.). Μόνο που η στρατηγική αυτή απαιτεί χρόνια. Εν τω μεταξύ, η οικονομία θα «κινείται» με φυσικό αέριο, το οποίο, αν παραμείνει ακριβό, θέτει σε κίνδυνο τη μετάβαση.
**Ο Γιάννης Στουρνάρας εξηγεί ότι η Ελλάδα διδάσκεται λόγω της κρίσης ένα σημαντικό μάθημα: ότι επαναπαύθηκε στο «μαξιλάρι» που της προσφέρει το ευρώ και δεν έκανε βήματα ώστε να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Παραμένει μια εξαιρετικά εσωστρεφής οικονομία, με μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, με το μικρότερο ποσοστό συνολικού εμπορίου στο ΑΕΠ, με συμμετοχή ξένων επενδύσεων στο σύνολο των επενδύσεων και με το μικρότερο ποσοστό εθνικής αποταμίευσης.
**Σύμφωνα με τον Πλούταρχο Σακελλάρη, το πρόβλημα δεν θα είναι παροδικό. Ο μεγάλος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία έγκειται στην εξάρτηση της παραγωγής από όλο και πιο ακριβές πρώτες ύλες και ενέργεια με καταστροφικές συνέπειες στο κλίμα του πλανήτη.
Σε χώρες όπως η Ελλάδα, που εισάγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, η αύξηση τιμών σημαίνει μειωμένη αγοραστική δύναμη. Είμαστε, δηλαδή, ήδη φτωχότεροι και μάλιστα πλήττονται δυσανάλογα οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
**Ο Παντελής Κάπρος επισημαίνει ότι η πρόσθετη επιβάρυνση των αναπτυγμένων χωρών για την προμήθεια ενεργειακών προϊόντων ανέρχεται στο 1,8% του ΑΕΠ ετησίως. Η λύση είναι η μετάβαση σε ενεργειακά και περιβαλλοντικά αποδοτικούς εξοπλισμούς (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, πυρηνικούς σταθμούς κ.ά.). Μόνο που η στρατηγική αυτή απαιτεί χρόνια. Εν τω μεταξύ, η οικονομία θα «κινείται» με φυσικό αέριο, το οποίο, αν παραμείνει ακριβό, θέτει σε κίνδυνο τη μετάβαση.
**Ο Γιάννης Στουρνάρας εξηγεί ότι η Ελλάδα διδάσκεται λόγω της κρίσης ένα σημαντικό μάθημα: ότι επαναπαύθηκε στο «μαξιλάρι» που της προσφέρει το ευρώ και δεν έκανε βήματα ώστε να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Παραμένει μια εξαιρετικά εσωστρεφής οικονομία, με μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, με το μικρότερο ποσοστό συνολικού εμπορίου στο ΑΕΠ, με συμμετοχή ξένων επενδύσεων στο σύνολο των επενδύσεων και με το μικρότερο ποσοστό εθνικής αποταμίευσης.
Δείτε περισσότερα:
Σάββατο 30 Αυγούστου 2008
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008
«Δεν αντέχουμε κ. Καραμανλή» - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/08/2008
ΓΣΕΕ: Ούτε να το σκεφτείτε ότι θα επιβαρυνθούμε κι άλλο με φόρους...
Στο μέγαρο Μαξίμου πάει σήμερα η εργατική τάξη (ΓΣΕΕ) και απαιτεί από τον πρωθυπουργό: «Δεν αντέχουμε, κ. Καραμανλή, νέους φόρους και περικοπές μισθών». Στα τελευταία 4 χρόνια η συνεισφορά μισθωτών και συνταξιούχων στο σύνολο των φόρων εκτοξεύτηκε στο 50,1% (από 43% το 2004). Τρία φοροσενάρια, στο τραπέζι του πρωθυπουργού.
Δείτε περισσότερα εδώ
Δείτε περισσότερα εδώ
Κυριακή 24 Αυγούστου 2008
Σάββατο 23 Αυγούστου 2008
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008
Σάββατο 16 Αυγούστου 2008
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008
Κυριακή 10 Αυγούστου 2008
Σάββατο 9 Αυγούστου 2008
Τρίτη 5 Αυγούστου 2008
Ευρω-ξεσηκωμός για την ακρίβεια - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/06/2008
Διαδήλωση κορυφής στις Βρυξέλλες, για μπαλώματα συζητούν οι «27»
Για πρώτη φορά συλλαλητήριο απόψε στο Σύνταγμα για το καλάθι της νοικοκυράς
Προφυλαγμένοι από συρματοπλέγματα και εκατοντάδες αστυνομικούς, περικυκλωμένοι από χιλιάδες διαδηλωτές, που έφθασαν από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, οι ηγέτες των «27» θα επιχειρήσουν να δώσουν κάποιες «ασπιρίνες» στους Ευρωπαίους που πλήττονται από την ακρίβεια. Τρακτέρ, φορτηγά, ακόμη και ταξί απέκλεισαν χθες το κέντρο των Βρυξελλών σ' έναν πρωτοφανή ευρω-ξεσηκωμό. Διαδήλωση το απόγευμα και στην Αθήνα κατά της ακρίβειας. Στη Θεσσαλονίκη οι αντιδράσεις θα πάρουν τη μορφή συναυλίας.
Δείτε περισσότερα εδώ
Για το ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων (4-8-2008)
Αθήνα, 04/08/2008
Συνάδελφοι –ισσες,
Είμαστε οι εργαζόμενοι του διπλανού σας γραφείου. Αυτοί που η ΕΤΕ απασχολεί με συμβάσεις ενοικίασης, δήθεν outsourcing για να μπορεί να έχει υπαλλήλους με χαμηλότερους μισθούς, περισσότερη ανασφάλεια, χωρίς δικαίωμα σε συλλογική σύμβαση, χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη. Πολλοί από μας έχουμε ήδη προϋπηρεσία 3, 5 ή και περισσότερα χρόνια, υψηλή εξειδίκευση στον Τραπεζικό Τομέα, πτυχίο ή και μεταπτυχιακό Ανώτατης σχολής.
Παρόλα αυτά όμως η Εθνική μας κατατάσσει στην δεύτερη κατηγορία εργαζομένων, εργαζομένων με μειωμένες απαιτήσεις, χωρίς δικαιώματα. Κάθε φορά που η Τράπεζα απλώνει το μακρύ της χέρι και στο μόνιμο προσωπικό, κάθε φορά που οι μόνιμοι αγωνίζονται να σταματήσουν την απληστία της Τράπεζας κάνοντας απεργιακό αγώνα, η Τράπεζα δίνει σε μας τον ρόλο του απεργοσπάστη. Με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι μας έχει εξασφαλιστεί η σχεδόν ομαλή συνέχιση των εργασιών σε κρίσιμα τμήματα της παραγωγής.
Φέτος η ΕΤΕ, με αύξηση κερδών 70% για το 2007, αρνήθηκε να υπογράψει την κλαδική συλλογική σύμβαση των μονίμων. Προχωράει στο χτύπημα και των συνταξιούχων μην αναλαμβάνοντας τις υποχρεώσεις της προς το ασφαλιστικό τους ταμείο και μετά τους περιπαίζει με το βάλε βγάλε τα λεφτά χωρίς να σέβεται ούτε την ηλικία τους.
Τα Ταμεία υποφέρουν από έλλειψη πόρων αφού η Τράπεζα ξεφορτώνεται μόνιμους με εθελούσιες εξόδους, φορτώνει το κόστος των εθελούσιων εξόδων στα Ταμεία και στην θέση τους προσλαμβάνει καθημερινά ενοικιαζόμενους οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να είναι μέλη των Ταμείων και δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Εμείς πρέπει να αρκεστούμε στην σύνταξη του ΙΚΑ, όποια θα είναι αυτή όταν θα βγούμε στη σύνταξη, οι μόνιμοι πληρώνουν σήμερα χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν παροχές αύριο και τα Ταμεία σε λίγο θα ζητιανεύουν για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλισμένους.
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα σας χωρίς να μπορούμε να συμμετέχουμε γιατί πάνω μας κρέμεται η απειλή της απόλυσης.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Μόνο έτσι η ενότητα των εργαζομένων θα γίνει πράξη και οι αγώνες θα γίνουν μαζικοί και αποτελεσματικοί.
Ζητάμε την ένταξή των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών ως κανονικοί υπάλληλοι.
Να μην αφήσουμε την τακτική του διαίρει και βασίλευε να πιάσει τόπο.
Είμαστε οι εργαζόμενοι του διπλανού σας γραφείου. Αυτοί που η ΕΤΕ απασχολεί με συμβάσεις ενοικίασης, δήθεν outsourcing για να μπορεί να έχει υπαλλήλους με χαμηλότερους μισθούς, περισσότερη ανασφάλεια, χωρίς δικαίωμα σε συλλογική σύμβαση, χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη. Πολλοί από μας έχουμε ήδη προϋπηρεσία 3, 5 ή και περισσότερα χρόνια, υψηλή εξειδίκευση στον Τραπεζικό Τομέα, πτυχίο ή και μεταπτυχιακό Ανώτατης σχολής.
Παρόλα αυτά όμως η Εθνική μας κατατάσσει στην δεύτερη κατηγορία εργαζομένων, εργαζομένων με μειωμένες απαιτήσεις, χωρίς δικαιώματα. Κάθε φορά που η Τράπεζα απλώνει το μακρύ της χέρι και στο μόνιμο προσωπικό, κάθε φορά που οι μόνιμοι αγωνίζονται να σταματήσουν την απληστία της Τράπεζας κάνοντας απεργιακό αγώνα, η Τράπεζα δίνει σε μας τον ρόλο του απεργοσπάστη. Με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι μας έχει εξασφαλιστεί η σχεδόν ομαλή συνέχιση των εργασιών σε κρίσιμα τμήματα της παραγωγής.
Φέτος η ΕΤΕ, με αύξηση κερδών 70% για το 2007, αρνήθηκε να υπογράψει την κλαδική συλλογική σύμβαση των μονίμων. Προχωράει στο χτύπημα και των συνταξιούχων μην αναλαμβάνοντας τις υποχρεώσεις της προς το ασφαλιστικό τους ταμείο και μετά τους περιπαίζει με το βάλε βγάλε τα λεφτά χωρίς να σέβεται ούτε την ηλικία τους.
Τα Ταμεία υποφέρουν από έλλειψη πόρων αφού η Τράπεζα ξεφορτώνεται μόνιμους με εθελούσιες εξόδους, φορτώνει το κόστος των εθελούσιων εξόδων στα Ταμεία και στην θέση τους προσλαμβάνει καθημερινά ενοικιαζόμενους οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να είναι μέλη των Ταμείων και δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Εμείς πρέπει να αρκεστούμε στην σύνταξη του ΙΚΑ, όποια θα είναι αυτή όταν θα βγούμε στη σύνταξη, οι μόνιμοι πληρώνουν σήμερα χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν παροχές αύριο και τα Ταμεία σε λίγο θα ζητιανεύουν για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλισμένους.
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα σας χωρίς να μπορούμε να συμμετέχουμε γιατί πάνω μας κρέμεται η απειλή της απόλυσης.
Ζητάμε την άμεση εγγραφή όλων των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στις Τράπεζες στα σωματεία των μονίμων.
Μόνο έτσι η ενότητα των εργαζομένων θα γίνει πράξη και οι αγώνες θα γίνουν μαζικοί και αποτελεσματικοί.
Ζητάμε την ένταξή των ενοικιαζόμενων υπαλλήλων στους οργανισμούς των Τραπεζών ως κανονικοί υπάλληλοι.
Να μην αφήσουμε την τακτική του διαίρει και βασίλευε να πιάσει τόπο.
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008
Διάλογοι: Για την ακρίβεια - ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 15/06/2008
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΙΑΦΑΚΑΣ
Εκρηκτικές διαστάσεις λαμβάνει το πρόβλημα της ακρίβειας στην ελληνική αγορά. Ο τιμάριθμος τον Μάιο εκτινάχθηκε στο 4,9% και οι ανατιμήσεις συνεχίζονται ακάθεκτες, προκαλώντας όλο και πιο μεγάλο πλήγμα στο εισόδημα των νοικοκυριών και στην οικονομία.
Η ακρίβεια αποτελεί το βασικό θέμα στη σύνοδο κορυφής της ερχόμενης εβδομάδας, με τους ηγέτες των «27» να ψηφίζουν πακέτο μέτρων παρέμβασης στην αγορά (έλεγχος συνθηκών ανταγωνισμού, πάγωμα φόρων αλλά και επισιτιστική βοήθεια), ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί με καθυστέρηση να ενεργοποιήσει το πολυδιαφημισμένο προεκλογικά Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής για να βοηθήσει τα χαμηλά εισοδήματα που πλέον παλεύουν με τη φτώχεια.
* Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη, η ακρίβεια είναι μια σχέση ανάμεσα στις τιμές που πληρώνουμε και τους μισθούς με τους οποίους πληρωνόμαστε. Ετσι, στην περίπτωση της χώρας μας οι χαμηλοί μισθοί κάνουν την ακρίβεια... ακριβότερη.
* Οπως εξηγεί ο Θεόδωρος Μητράκος, διδάκτορας Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ελλάδα οι οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες επιβαρύνονται από τον πληθωρισμό έως και 40% περισσότερο σε σχέση με το σύνολο των άλλων νοικοκυριών.
* Ο Γεώργιος Καρύδης, επίκουρος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, θεωρεί ότι η θεσμική θωράκιση της αγοράς δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές της, ιδίως σε μια αγορά όπως η ελληνική, όπου κυριαρχούν τα ολιγοπώλια και δεν θα μπορούσε να αποκλεισθεί υπό προϋποθέσεις ακόμη και η επιβολή ανώτατων ή επιτηρούμενων τιμών λιανικής πώλησης σε ορισμένα ζωτικής σημασίας αγαθά.
Δράση σε τρία επίπεδα
Μύθοι κι αλήθειες για την ελληνική αγορά
Επιβαλλόμενες κρατικές παρεμβάσεις
Κυριακή 27 Ιουλίου 2008
Νάρκη στο 48ωρο, Δουλειά ώς 65 ώρες - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
Το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε. υιοθέτησε τη βρετανική πρόταση για ευελιξία
Η Πετραλιά «συμφώνησε» με αποχή από την ψηφοφορία
Βρετανία και Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ελληνική συναίνεση βάζουν ταφόπλακα στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Οι υπουργοί Απασχόλησης της Ε.Ε. συμφώνησαν στην κατάργηση του 48ώρου, ανοίγοντας την πόρτα για εβδομάδα εργασίας μέχρι και 65 ωρών! Από το «κοινωνικό ντάμπινγκ» του Σάββα Τσιτουρίδη, η Ν.Δ. πέρασε στην «αποχή» της κ. Πετραλιά. Αντιδρούν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, για «σημαντική πρόοδο» μιλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κάνοντας νόμο το δίκιο της επιχείρησης και της «flexicurity».
Δείτε περισσότερα εδώ
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008
Τρίτη 15 Ιουλίου 2008
Ανακοίνωση Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων για TELEPERFORMANCE
(Ανακοίνωση που τοιχοκολλήθηκε έξω από την εταιρεία TELEPERFORMANCE, Θησέως 330, στο πλαίσιο της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας που έγινε το μεσημέρι της Δευτέρας 14-7.)
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Να ανακληθεί η απόλυση του Ορέστη Κώτσια τώρα!
Κανένας απολυμένος εκτεθειμένος
Κανένας εργαζόμενος αδρανής
Οι ενέργειες της S-800 TELEPERFORMANCE για να τσακίσει και τις παραμικρές προσπάθειες εργαζομένων της να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους, δεν πρέπει να μείνουν χωρίς απάντηση από τους εργαζόμενους. Κάθε εργαζόμενος που απολύεται γιατί τολμά να σηκώσει κεφάλι απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία είναι άλλη μια πληγή πάνω στα κορμιά όλων των εργαζομένων, είναι μια επίθεση εναντίον μας που δεν πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση.
Η απάντηση δε θα έρθει από τους κρατικούς θεσμούς που παραμένουν βουβοί ή, ακόμα χειρότερα, ευνοϊκά προσκείμενοι στις επιχειρήσεις. Δε θα έρθει από θεούς και παπάδες, ούτε από αυτόκλητους Ζορό – προστάτες της εργατικής τάξης. Δε θα έρθει από “καλούς” κυβερνήτες, ούτε από μπαρμπάδες στην Κορώνη. Μόνο η ενότητα και η αλληλεγγύη των εργαζομένων μπορεί να φράξει το δρόμο στα νταηλίκια του κάθε επιχειρηματία, του κάθε μέτοχου, του κάθε μάνατζερ, του κάθε διευθυντή.
Ο φόβος τους είναι μήπως χάσουν μια μέρα το δικαίωμα να αποφασίζουν και να διατάζουν τι και πώς θα παραχθεί, μήπως χάσουν τη δυνατότητα να μετράνε τις ζωές μας με μέτρο τα δικά τους κέρδη. Ο φόβος μας είναι το αίσθημα αδυναμίας που ευδοκιμεί εκεί που ο κάθε εργαζόμενος κοιτάζει απλώς το τομάρι του. Μας φαίνονται δυνατοί, ενώ είναι λίγοι. Μας φαίνονται δυνατοί γιατί τους αντικρίζουμε ο καθένας μόνος του. Αν ενωθούμε θα ψάχνουν να κρυφτούν. Αν όχι, θα μας τσακίσουν.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παραμένει αδρανής. Σήμερα χάνονται τα σταθερά ωράρια εργασίας, χάνονται οι συλλογικές συμβάσεις, χάνονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αύριο θα δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ με την ελπίδα μιας σκέτης επιβίωσης και με το φόβο μην τύχει και αρρωστήσουμε, μην τύχει και μας πετάξουν αβοήθητους, πρόωρα γερασμένους, χωρίς δουλειά, χωρίς καμιά κοινωνική μέριμνα. Εδώ η σιωπή δεν είναι χρυσός. Είναι τάφος που χάσκει ανοιχτός και περιμένει αβοήθητοι να πέσουμε μέσα.
Κανένας εργαζόμενος ανοργάνωτος. Όλοι ενωμένοι σαν γροθιά.
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΩΡΑ!
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ), ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ, ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ.
ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008
Προκήρυξη Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων (6-7-2008)
Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων
www.noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com
noikiasmenoi.ergazomenoi@gmail.com
Η νοικιασμένη εργασία είναι ένα από τα “αγαθά” της “ευελιξίας” της αγοράς που λύνει τα χέρια των επιχειρήσεων για πιο φτηνούς εργαζόμενους, για απαλλαγή των εταιρειών από τις ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία, για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για κατάργηση της 8ωρης και της 5ήμερης εργασίας, με λίγα λόγια για περισσότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και περισσότερα κέρδη για τους εργοδότες.
Ο νοικιασμένος εργαζόμενος είναι δεμένος διπλά στα δεσμά της εργοδοσίας. Δεν έχει έναν αλλά δύο εργοδότες, τον “άμεσο” και τον “έμμεσο”. “Άμεσος” εργοδότης είναι η εταιρεία που τον εμφανίζει ως υπάλληλό της, “έμμεσος” είναι η εταιρεία που τον απασχολεί ως υπάλληλο της στην πραγματικότητα.
Αν για τις επιχειρήσεις η ευελιξία είναι αγαθό, για τους εργαζόμενους είναι γαϊδουράγκαθο που όταν το πιάνεις σε γεμίζει πληγές. Αν για τις επιχειρήσεις η νοικιασμένη εργασία σημαίνει περισσότερη εκμετάλλευση, περισσότερη παραγωγικότητα και μικρότερο κόστος εργασίας, για τους εργαζόμενους σημαίνει πιο σκληρούς ρυθμούς εργασίας, περισσότερες ώρες δουλειάς, χαμηλότερους μισθούς και μια ατέλειωτη ανασφάλεια για το επαγγελματικό και το προσωπικό μας μέλλον.
Η πραγματικότητα των νοικιασμένων εργαζομένων είναι σκληρή και στο επίπεδο των συλλογικών αντιστάσεων. Τα εργατικά σωματεία παραμένουν “άβατο” για τους νοικιασμένους εργαζόμενους. Χωρίς συνδικαλιστική κάλυψη, οι νοικιασμένοι είμαστε ανάμεσα στα πρώτα θύματα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, και ο φόβος της ανεργίας μας κρατάει σε κάτι παραπάνω από παθητικούς θεατές στο έργο της απαξίωσης των εργατικών δικαιωμάτων: στην ουσία, μας μετατρέπει σε απεργοσπαστικό μηχανισμό απέναντι σε κάθε προσπάθεια εργατικής κινητοποίησης. Ο νοικιασμένος εργαζόμενος είναι το πιο εύκολο θύμα της εξατομίκευσης, η οποία τον μετατρέπει σε δούρειο ίππο μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης. Ξεκομμένοι από συλλογικές διαδικασίες, οι νοικιασμένοι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και να διεκδικούμε ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας, αυτά τα λίγα έστω που μας “κατοχυρώνει” η εργατική νομοθεσία.
Πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να αναδείξουμε και να ξεσκεπάσουμε την κοροϊδία που υπάρχει γύρω από το ζήτημα της ενοικίασης προσωπικού. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα της ενοικίασης κάτω από την ταμπέλα του “outsourcing”, δηλ. κάτω από την εξωτερίκευση εργασιών μιας εταιρείας με ανάθεση έργου σε κάποια άλλη επιχείρηση. Αυτό, για μας τους νοικιασμένους, έχει σοβαρές συνέπειες. Σύμφωνα με τον Νόμο 2956/2001 οι εργαζόμενοι με καθεστώς ενοικίασης (παραχώρησης εργασίας σε τρίτους) δικαιούνται τις ίδιες αποδοχές και τα ίδια ωράρια εργασίας με τους μη νοικιασμένους εργαζόμενους που είναι υπάλληλοι του έμμεσου εργοδότη. Αντίθετα, εφόσον φαίνεται ότι ο νοικιασμένος εργαζόμενος εργάζεται σε εταιρεία outsourcing, δεν αναγνωρίζεται ότι εργάζεται ως δανεισμένος και συνεπώς δουλεύει με τους μισθούς και τα ωράρια που εφαρμόζει ο άμεσος εργοδότης.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι στις τράπεζες, για παράδειγμα, και πιο συγκεκριμένα στις κεντρικές διευθύνσεις (όπου η ενοικίαση έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις), ενώ οι τραπεζοϋπάλληλοι, όταν τηρούνται οι συμβάσεις εργασίας, εργάζονται επτάμισι ώρες και τις Παρασκευές λιγότερο, οι νοικιασμένοι εργάζονται κάθε μέρα 8 ώρες. Ότι ενώ οι τραπεζοϋπάλληλοι δεν εργάζονται σε βάρδιες εφόσον οι σύλλογοι δε συναινούν σε αυτό, οι νοικιασμένοι εργάζονται οποιαδήποτε ώρα το 24ωρο. Και βέβαια ότι οι αποδοχές των νοικιασμένων είναι χαμηλότερες, καθώς δεν εξισώνονται με τους αντίστοιχους μισθούς των τραπεζοϋπαλλήλων ακόμα και όταν εκτελούν την ίδια εργασία.
Κάτω από το μανδύα του outsourcing, παρακάμπτεται η νομική υποχρέωση του έμμεσου εργοδότη να εντάξει στο προσωπικό του εκείνους τους νοικιασμένους που απασχολεί, εφόσον συμπληρωθεί 18μηνο. Κάτω από το μανδύα του outsourcing κρύβονται χιλιάδες περιπτώσεις εργαζομένων, οι οποίοι εξακολουθούν να εργάζονται ως νοικιασμένοι πολύ πέραν του 18μηνου, για χρόνια ολόκληρα. Υπάρχουν περιπτώσεις 5,6,7 και 8 χρόνων συνεχόμενα που εργάζονται ως υπάλληλοι με καθεστώς ενοικίασης στον ίδιο έμμεσο εργοδότη, στο ίδιο αντικείμενο (στο οποίο εργάζονται και μη νοικιασμένοι υπάλληλοι του έμμεσου εργοδότη), ακόμα και περιπτώσεις νοικιασμένων που άλλαξαν εταιρεία που τους νοίκιαζε, συνεχίζοντας παρ' όλα αυτά να εργάζονται στον ίδιο έμμεσο εργοδότη και στο ίδιο αντικείμενο αδιάκοπα! Εργαζόμενοι οι οποίοι, τόσα χρόνια δεν έχουν εργαστεί ούτε δευτερόλεπτο για λογαριασμό του άμεσου εργοδότη, που περνάνε από τις εγκαταστάσεις του μόνο για να επισκεφτούν το λογιστήριο, χωρίς να πάψουν ούτε στιγμή να εργάζονται στον έμμεσο εργοδότη τους.
Αυτή η κοροϊδία πρέπει να σταματήσει.
Ζητάμε να πληρωνόμαστε με του ίδιους όρους και να εργαζόμαστε με τα ίδια ωράρια που προβλέπονται για τους μη νοικιασμένους συναδέλφους μας που δουλεύουν ως υπάλληλοι του έμμεσου εργοδότη (στις περιπτώσεις που οι κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εξασφαλίζουν ευνοϊκότερους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης σε σχέση με τις γενικές συλλογικές συμβάσεις).
Ζητάμε να σταματήσει η κοροϊδία των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που εναλλάσσονται με αορίστου, ανεργία, και ξανά ορισμένου χρόνου, σε ένα φαύλο κύκλο που ισοπεδώνει κάθε άνθρωπο.
Ζητάμε να πάψει η κοροϊδία του εργαζόμενου από δυο εργοδότες που μας κρατάει σε καθεστώς ομηρίας και να εργαζόμαστε σε σταθερή δουλειά στον εργοδότη για λογαριασμό του οποίου δουλεύουμε πραγματικά. Να πληρώνεται κάθε εργαζόμενος όπως προβλέπεται βάσει της εργασίας που ασκεί και όχι βάσει των συμβάσεων που δείχνουν πλασματικά άλλο αντικείμενο εργασίας (χειριστές υπολογιστών και τηλεφωνητές που δικαιούνται επιδόματα, δηλώνονται ως απλοί υπάλληλοι γραφείου και δε λαμβάνουν ούτε επίδομα οθόνης ούτε επίδομα ακουστικών ούτε τίποτα – αυτός είναι ένας ακόμα τρόπος με τον οποίο οι επιχειρήσεις προσπαθούν να συμπιέσουν ακόμα πιο κάτω το “κόστος εργασίας”).
Ξέρουμε ότι για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά χρειάζονται προτάσεις και δράσεις που να φέρνουν αποτελέσματα. Τις ψάχνουμε.
Καλούμε κάθε νοικιασμένο και κάθε νοικιασμένη να δραστηριοποιηθεί, να προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί μας. Παράλληλα, θεωρούμε απολύτως απαραίτητη τη βοήθεια κάθε εργαζόμενου που δεν είναι νοικιασμένος. Τα προβλήματά μας δεν αφορούν μόνο εμάς, είναι προβλήματα όλων των εργαζομένων. Η νοικιασμένη εργασία εξαπλώνεται, καθώς είναι ένας από τους ευκολότερους τρόπους να χτυπηθούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων σε ό,τι αφορά τις συνθήκες εργασίας, το ασφαλιστικό, τα ωράρια και τους μισθούς.
Η ελαστικοποίηση της εργασίας, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η νοικιασμένη εργασία, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα πρόβλημα κοινό για όλους τους εργαζόμενους, ένα πρόβλημα που βλάπτει τα συμφέροντα όλων μας. Η αντιμετώπισή του απαιτεί να αναπτύξουμε ενότητα στη δράση, να υπερασπίσουμε τα συμφέροντά μας ως εργαζόμενοι συνολικά απέναντι στα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
Όσα αναφέρουμε παραπάνω επιγραμματικά, μας έχουν οδηγήσει καταρχήν στη συγκρότηση του Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων. Το Φόρουμ μας δίνει τη δυνατότητα να αναζητήσουμε και να δοκιμάσουμε, μέσα από τη συζήτηση και τη δραστηριότητά μας, τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κατακτήσουμε τους στόχους μας μαζικά και με αποτελεσματικές παρεμβάσεις.
Κανένας δεν πρόκειται να κάνει για μας αυτά που πρέπει να κάνουμε για τους εαυτούς μας εμείς οι ίδιοι. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
| ΕΛΑΤΕ ΣΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
